این مقاله چالش‌های تغذیه زنبور عسل را بررسی می‌کند و بر پیچیدگی ساختار ابرارگانیسمی، وابستگی به منابع گل‌دار پویا، رفتار جست‌وجوی غذا (تحت تأثیر عوامل درونی و بیرونی، محدوده پرواز تا ۱۳٫۵ کیلومتر و رقص چرخشی) تمرکز دارد. همچنین به نیازهای تغذیه‌ای ماکرو مانند پروتئین گرده، کربوهیدرات شهد و چربی‌ها و نیازهای ریزمغذی ها می‌پردازد.مقاله نقش مکمل‌های تغذیه‌ای از جمله پروتئین سویا، شربت شکر و پروبیوتیک‌ها (با شواهد علمی محدود) را بررسی کرده و بر اهمیت ایجاد منابع تغذیه مکمل و ادغام آن‌ها در نظام‌های زراعی تأکید دارد. در پایان، بر نقش تغذیه در کاهش عوامل بیماری‌زا مانند نوزما و لوک اروپایی و نیاز به تحقیقات میدانی برای تعیین رژیم غذایی متعادل برای زنبور عسل تأکید می‌شود.