بازخوردهای بین تغذیه و بیماری در سلامت زنبور عسل
زنبورهای گرده‌افشان در جهانی زندگی می‌کنند که زیستگاه‌های آن روزبه‌روز بیشتر دچار دگرگونی و اختلال می‌شود. بسیاری از زیستگاه‌های طبیعی در سراسر جهان به زمین‌های کشاورزی و فضاهای شهری تبدیل شده‌اند. هم‌زمان، جابه‌جایی گسترده کالاها، از جمله خود زنبورها، روند گسترش آفات و پاتوژن‌ها را تسریع کرده است. با وجود توجه فراوان به این دو عامل استرس‌زا، پژوهش‌های اندکی به بررسی چگونگی تعامل میان آن‌ها پرداخته‌اند. در حالی که در دنیای واقعی این استرس‌ها هم‌زمان رخ می‌دهند، شناخت ما از هم‌افزایی پیچیده میان بیماری‌های مختلف و فشارهای تغذیه‌ای که زنبورها تجربه می‌کنند، هنوز در حال شکل‌گیری است.
رژیم غذایی زنبورها از گرده و شهد گل‌ها تشکیل می‌شود. این دو منبع در کنار هم کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها، لیپیدها و سایر مواد مغذی مورد نیاز برای بقا را تأمین می‌کنند. در زنبورهای عسل، مصرف گرده متنوع ترجیح داده می‌شود و این تنوع با افزایش طول عمر آن‌ها همراه است. با این حال، برخی از گونه‌های گیاهان گل‌دار، حتی بسیاری از محصولات زراعی رایج، تمام نیازهای تغذیه‌ای یک کلنی زنبور عسل را برآورده نمی‌کنند.
دسترسی زنبورها به منابع غذایی به دلیل تغییرات کاربری زمین و کاهش تنوع و فراوانی گل‌ها به مسئله‌ای پررنگ و نگران‌کننده تبدیل شده است. بسیاری از زنبورها بهای این تغییرات را با افت کیفیت رژیم غذایی خود می‌پردازند. نوع کاربری زمین پیرامون کلنی‌ها می‌تواند اثر چشمگیری بر سلامت و فیزیولوژی آن‌ها داشته باشد؛ به عنوان نمونه، کندوهایی که در مناطق کشاورزی وسیع‌تری قرار دارند معمولاً با تلفات بیشتر و کاهش ذخایر چربی پیش از زمستان روبه‌رو می‌شوند. با این حال، این ارتباط همیشه به شکلی ساده و مستقیم قابل توضیح نیست.
در برخی مناطق، تولید کشاورزی بیشتر با کاهش کیفیت گرده ذخیره‌شده (نان‌گرده) و تولید عسل مرتبط است، در حالی که در مناطقی از غرب میانه آمریکا کندوهای زنبور عسل در مناطق کشاورزی نسبت به مناطق شهری عسل بیشتری ذخیره می‌کنند. اگرچه درک منسجمی از تأثیر ترکیب منظر بر سلامت زنبورها دشوار است، یک چیز واضح است: دسترسی به منابع غذایی و استرس تغذیه‌ای به عنوان دو چالش بسیار مهم برای سلامت زنبورها توسط محققان و زنبورداران ذکر شده‌اند.
یکی دیگر از عوامل استرس‌زای کلیدی که زنبورهای عسل با آن مواجه هستند فشار آفات و پاتوژن‌ها است. زنبورهای عسل میزبان انواع مختلفی از پاتوژن‌ها، از جمله ویروس‌ها، باکتری‌ها، قارچ‌ها و همچنین آفات بندپایان هستند. مخرب‌ترین آن‌ها کنه واروآ است که علاوه بر انگلی کردن شفیره‌ها و زنبورهای بالغ، چندین ویروس زنبور عسل را حمل و منتقل می‌کند.
این مجموعه واروآ و ویروس‌ها، و حتی ویروس‌ها به تنهایی، به عنوان عوامل اصلی در تلفات کندوها شناسایی شده‌اند. با این حال، دیگر پاتوژن‌ها نیز در تلفات نقش دارند. نوزما سرنا، یک قارچ میکروسپوریدیایی روده‌ای گسترده، می‌تواند طول عمر را کاهش دهد و به تلفات کندو منجر شود. همچنین بیماری‌های لاروی اروپایی و آمریکایی، باکتری‌های مسری هستند که به لاروها و شفیره‌های در حال رشد حمله می‌کنند.
شاید دوست داشته باشید مقاله ” ارتباط بین تغذیه و عوامل بیماریزا بر سلامتی زنبور عسل ” را ملاحظه کنید 🌷
نکات برجسته
- استرس تغذیه‌ای و بیماری‌ها دو نگرانی اصلی در سلامت زنبور عسل هستند.
- تغذیه نامناسب می‌تواند حساسیت به بیماری‌های ویروسی و قارچی را افزایش دهد
- برخی از پاتوژن‌های زنبور عسل اثرات مخربی بر فیزیولوژی تغذیه‌ای زنبورها دارند.
- تعاملات بین تغذیه و بیماری بازخوردهایی ایجاد می‌کنند که به سلامت زنبورها آسیب می‌رسانند
- اقداماتی برای افزایش تاب‌آوری تغذیه‌ای زنبورها می‌تواند آن‌ها را در برابر استرس‌ها محافظت کند.
کاهش سلامت زنبورهای عسل به چندین عامل استرس‌زای محیطی تعاملی نسبت داده شده است؛ از مهم‌ترین این عوامل کمبود منابع غذایی و تغذیه‌ای، و انگل‌ها و پاتوژن‌ها هستند. مطالعات اخیر نشان می‌دهند که تغذیه نامناسب زنبورهای عسل می‌تواند اثرات منفی بیماری‌های عفونی ویروسی و قارچی را تشدید کند و برعکس، انگل‌ها و پاتوژن‌های رایج زنبور عسل می‌توانند بر فیزیولوژی تغذیه‌ای زنبورها تأثیر منفی بگذارند.
این شرایط امکان ایجاد بازخوردهای مضری بین تغذیه ضعیف و بیماری‌های عفونی را فراهم می‌کند که ممکن است به کاهش مارپیچی سلامت زنبورها منجر شود. پیشنهاد می‌شود بهبود تاب‌آوری تغذیه‌ای زنبورها به عنوان هدف اصلی در مقابله با چالش‌های سلامت زنبورها در نظر گرفته شود؛ چرا که این رویکرد می‌تواند زنبورها را از دیگر استرس‌های محیطی مانند عفونت‌های پاتوژنی محافظت کند.
تغذیه زنبورها و حساسیت به بیماری
در بسیاری از موجودات، کمیت یا کیفیت رژیم غذایی می‌تواند بر حساسیت آن‌ها به پاتوژن‌ها تأثیر بگذارد. چگونگی بروز این موضوع در زنبورهای عسل هنوز کاملاً مشخص نیست. گرده و شهد یا عسل حاوی مقادیر متفاوتی از پروتئین، لیپید و کربوهیدرات و همچنین انواع فیتوشیمیایی‌ها و ریزمغذی‌هایی هستند که می‌توانند پاسخ ایمنی را تحت تأثیر قرار دهند. اگرچه هنوز مشخص نیست چه چیزی گرده را به بهترین نوع تبدیل می‌کند، شواهد نشان می‌دهند که رژیم غذایی متنوع احتمالاً بهترین مواد مغذی را برای زنبورها فراهم می‌کند.
تأثیر انگل‌ها و پاتوژن‌ها بر تغذیه زنبورها
عفونت پاتوژن و حساسیت به آن تحت تأثیر تغذیه میزبان قرار می‌گیرد، اما خود می‌تواند به سوءتغذیه منجر شود. این پدیده در زنبورهای عسل به دو شکل ظاهر می‌شود: عفونت‌هایی که تغذیه فیزیولوژیکی را از طریق گوارش تحت تأثیر قرار می‌دهند و اثرات رفتاری که تغذیه در سطح کندو را مختل می‌کنند. نوزما آپیس و نوزما سرنا روده را آلوده می‌کنند، مواد مغذی را از زنبورها می‌ربایند و مشکلات گوارشی ایجاد می‌کنند که می‌توانند طول عمر را کاهش دهند. همچنین نوزما سرنا توانایی سرکوب سیستم ایمنی در میزبان خود را دارد.
بازخوردهای بین تغذیه و بیماری
در پی نگرانی‌های جدی درباره کاهش سلامت زنبور عسل در چند دهه اخیر، استرس تغذیه‌ای و پاتوژنی به طور هم‌زمان تشدید شده‌اند. در بسیاری از مناطق جهان، سال‌های اخیر شاهد تبدیل مناظر به محصولات کشاورزی با مدیریت فشرده بوده‌اند که منابع غذایی کمی برای زنبورها فراهم می‌کنند. این موضوع در مناطقی که زمانی منابع غذایی فراوان بود تأثیرات بزرگی داشته است. بنابراین، برخی از زنبورهای عسل مدیریت‌شده تغییرات عظیمی در دسترسی و تنوع غذایی را تجربه کرده‌اند.
سپاس‌گزاری
حمایت مالی از نویسندگان و تحقیقات مرتبط توسط گرانت USDA-NIFA تأمین شده است.
از همراهی شما سپاسگزاریم و امیدواریم مطالعه این مقاله برایتان سودمند بوده باشد. اگر در خصوص این مقاله تجربه یا نظر خاصی دارید لطفا جهت بهره برداری دیگران آنرا در قسمت دیدگاه ها به اشتراک بگذارید.
به مقالات ما امتیاز بدهید! با دادن ستاره، نظرتان را ثبت کنید و به دیگر بازدید کنندگان کمک کنید تا بهترین مقالات را سریع‌تر پیدا کنند.
ترجمه این مقاله توسط مرکز تخصصی زنبورداری و پرورش ملکه ارجان صورت گرفته است.
دسترسی سریع به آخرین مقالات مرتبط :
