بال های زنبور عسل؛ پرواز، ارتباط و کنترل دما

بال های زنبور عسل؛ پرواز، ارتباط و کنترل دما

زنبورها دو جفت بال دارند که به آن‌ها کمک می‌کند پرواز کنند و وظایف مهمی مانند ارتباط و کنترل دما را انجام دهند. زنبورها بال‌های خود را به صورت بالا و پایین تکان نمی‌دهند، همان‌طور که ممکن است فکر کنیم. بال‌های آن‌ها می‌چرخند و حرکت چرخشی دارند تا پرواز کنند. ساختار خاص بال‌های زنبور امکان استفاده از آن‌ها را برای اهدافی فراتر از پرواز فراهم می‌کند.

 زنبورها چند بال دارند و برای چه استفاده می‌شوند؟ 

زنبورها چهار بال دارند: دو بال جلویی و دو بال عقبی. بال‌های جلویی بزرگ‌تر از بال‌های عقبی هستند. بال‌ها برای پرواز هستند. برای زنبورهای عسل، بال‌ها همچنین ابزارهای ضروری برای حفظ سلامت کندو و عسل هستند. 

• پرواز: بال‌های زنبور ۲۳۰ بار در ثانیه تکان می‌خورند. این منبع صدای وزوز مشخص زنبورها است. 
• خشک کردن عسل: بخش بزرگی از تبدیل شهد به عسل، خشک کردن آن است. زنبورها این کار را با استفاده از سیستم گوارشی خود برای جذب رطوبت شهد و پرواز با شهد در دهانشان انجام می‌دهند. یکی از مراحل نهایی تشکیل عسل، قرار دادن آن در سلول است. سپس زنبورها با تکان دادن بال‌هایشان عسل را بیشتر خشک می‌کنند. 
• ارتباط: رقص زنبور نوعی ارتباط است. آن‌ها با تکان دادن بال‌ها در حالی که بدن خود را می‌لرزانند و رقص واگل انجام می‌دهند، به دیگر زنبورها نشان می‌دهند که منبع غذایی چقدر نزدیک است. 
• کنترل دما: عضلات پروازی زنبورهای عسل باید حداقل ۸۶ درجه فارنهایت (۳۰ درجه سانتی‌گراد) باشند تا بتوانند پرواز کنند. این شبیه به لرزیدن انسان‌ها برای گرم شدن است. آن‌ها همچنین می‌توانند دمای بدن خود را زمانی که بیش از حد گرم هستند تنظیم کنند. 
• گرم کردن ملکه: ملکه زنبور و زیردستانش از توانایی کنترل دما برای گرم کردن کندو و ملکه استفاده می‌کنند تا تخم‌های او گرم بمانند. 
• تهویه کندو: تکان سریع بال‌های زنبور جریان هوا را در داخل کندو به گردش درمی‌آورد و محیط راحت‌تری برای زنبورها ایجاد می‌کند. 
• موج سواری آبی: گیر افتادن زنبورها در آب یک صحنه رایج است، اما آن‌ها در برابر غرق شدن کاملاً بی‌دفاع نیستند. زنبورها از بال‌های خود برای ایجاد امواج استفاده می‌کنند تا خود را به جلو برانند. این حرکت شبیه به “موج‌سواری” به سمت ایمنی است. 

اگرچه خود بال‌های زنبور محکم هستند، عضلاتی که آن‌ها را حرکت می‌دهند یکی از قوی‌ترین بخش‌های بدن زنبور هستند.

 بال‌های زنبور چه شکلی هستند؟ 

هر بال زنبور حدود ۹.۷ میلی‌متر طول دارد زمانی که بال جلویی روی بال عقبی قرار دارد. این کمی کوتاه‌تر از نصف طول یک سکه ده سنتی است. بال‌های زنبور به رنگ شفاف هستند. آن‌ها نازک به نظر می‌رسند و شکننده به نظر می‌آیند. بال‌های زنبور قوی هستند و برای حمل زنبورها در مسافت‌های طولانی ساخته شده‌اند.

 آیا همه گونه‌ها الگوی مشابهی روی بال‌هایشان دارند؟ 

خیر، همه گونه‌های زنبور الگوی مشابهی روی بال‌هایشان ندارند. بال‌های زنبور عسل با بال‌های زنبور بامبل یا زنبور نجار متفاوت است. با این حال، شناسایی گونه‌ها از طریق شکل سلول حاشیه‌ای آسان‌تر است. این به شکل بال‌های جلویی آن‌ها اشاره دارد.

 بال‌های زنبور از چه چیزی تشکیل شده‌اند؟ 

بال زنبور از سه لایه تشکیل شده است: 

• لایه بالایی: غشای نازک و شفافی که شبیه کوتیکول ناخن انسان است. 
• لایه میانی: جایی که همولنف (خون زنبور) قرار دارد، که شامل اعصاب و رگ‌های خونی است. 
• لایه پایینی: غشایی مشابه لایه بالایی. 

لایه‌های بالایی و پایینی لایه میانی را در بر می‌گیرند و از همولنف محافظت می‌کنند. 

پیشنهاد می‌کنیم مقاله « نقش پاهای زنبور عسل » را مطالعه کنید 🌷

رزیلین یک پروتئین الاستیک است که مفاصل بال‌های زنبور را تشکیل می‌دهد. رزیلین شبیه فیلم پلاستیکی محکم است. این ماده به بال‌ها انعطاف‌پذیری می‌دهد تا در اثر ضربه نشکنند. علاوه بر رزیلین، بال‌های زنبور از غشاها، خون زنبور (همولنف)، اعصاب، موها و لوله‌های تنفسی تشکیل شده‌اند. 

برای بخشی به این کوچکی از زنبور، بال‌ها بیش از آنچه با چشم غیرمسلح دیده می‌شود را در خود جای داده‌اند. آن‌ها به اندازه کافی قوی هستند تا در برابر برخورد زنبورها با اشیاء مقاومت کنند. با این حال، همچنان شکننده هستند. بال‌ها می‌توانند به دلیل پیری یا ویروس‌هایی مانند ویروس بال تغییرشکل‌یافته تخریب شوند. 

بال‌های زنبور به راحتی نمی‌شکنند، اما دچار فرسایش و پارگی می‌شوند. زنبورهای مسن‌تر به احتمال زیاد بال‌هایی ژنده، تغییرشکل‌یافته یا ضعیف دارند. زنبور نمی‌تواند بال‌های شکسته خود را بازسازی کند.

 بال‌ها به چه چیزی متصل هستند؟ 

بال‌های زنبور به سینه متصل هستند. سینه بخشی بین سر و انتهای راه‌راه بدن است. سینه همچنین جایی است که زنبور با موهای کرکی پوشیده شده است. 

سینه از عضلاتی تشکیل شده که امکان پرواز غیرهمزمان را فراهم می‌کنند. عضلات پرواز غیرهمزمان به بال‌ها اجازه می‌دهند سریع‌تر از عضلات همزمان تکان بخورند، که زنبورها آن را ندارند. به همین دلیل است که بال‌های زنبور ۲۳۰ بار در ثانیه تکان می‌خورند، در حالی که حشراتی مانند پروانه‌ها بال‌هایشان را حدود ۲۰ بار در ثانیه تکان می‌دهند. برای حرکت دادن بال‌ها، عضلات عمودی سینه از بالا می‌کشند، در حالی که عضلات طولی از انتها می‌کشند.

 بال‌های زنبور چگونه قرار گرفته‌اند؟ 

بال‌های جلویی هنگام عدم پرواز روی بال‌های عقبی قرار می‌گیرند. این دو بخش هنگام استراحت از هم جدا می‌شوند. بال‌های جلویی و عقبی هنگام پرواز به هم متصل می‌شوند. قلاب‌های بسیار کوچکی این دو بخش را به هم متصل می‌کنند. ردیف قلاب‌هایی که بال‌های جلویی و عقبی را به هم متصل می‌کنند، هامولوس یا هامولی نامیده می‌شود. آن‌ها در حرکتی به نام “جفت شدن بال” برای آماده‌سازی پرواز به هم می‌پیوندند. 

هامولی از واژه‌ای به معنای “قلاب‌دار” گرفته شده است. روی بال‌های زنبور، آن‌ها مانند دندان‌های قلاب‌مانند هستند که به هم قفل می‌شوند. انسان‌ها نیز هامولی دارند. ما استخوان هامات داریم که به شکل قلاب است و مچ را به دست متصل می‌کند.

 زنبورها چگونه از بال‌های خود برای ارتباط استفاده می‌کنند؟ 

همان‌طور که قبلاً ذکر شد، زنبورها با “رقص” و وزوز بال‌هایشان با هم‌نوعان کندو درباره وجود منبع غذایی ارتباط برقرار می‌کنند. زنبورهای عسل به میدان‌های الکتریکی حساس هستند. میدان‌های الکتریکی پدیده‌ای طبیعی هستند. انسان‌ها مانند سایر موجودات میدان‌های الکتریکی منتشر می‌کنند.

آنچه انسان‌ها ندارند، گیرنده‌های الکتریکی است. گیرندگی الکتریکی توانایی تشخیص میدان‌های الکتریکی است. زنبورهای عسل از گیرندگی الکتریکی نیز برای ارتباط استفاده می‌کنند. این توانایی باعث می‌شود رقص واگل زنبور مؤثر باشد. زنبورهای عسل می‌توانند میدان‌های الکتریکی منتشرشده توسط منبع شهد را از طریق شاخک‌های خود حس کنند.

 بال‌های زنبور تا چند مایل پرواز می‌توانند انجام دهند؟ 

پس از ۵۰۰ مایل پرواز، بال‌های زنبور ممکن است نیاز به بازنشستگی داشته باشند. زنبورهای کارگر عسل در یک سفر حدودا بین ۶٫۵ تا ۹٫۵ کیلومتر پرواز می‌کنند. یک زنبور کارگر که در تابستان کار می‌کند ممکن است ظرف یک یا دو ماه فرسوده شود. 

از آنجا که ملکه‌های زنبور کمتر از زنبورهای کارگر پرواز می‌کنند، می‌توانند چند سال زندگی کنند. زنبورهای نر بار کاری زنبورهای کارگر را ندارند، اما فرصتی برای استفاده کامل از بال‌هایشان ندارند؛ آن‌ها یا در جفت‌گیری می‌میرند یا پس از اخراج از کندو.

برای دیدن مقاله اصلی اینجا کلیک کنید

ترجمه این مقاله توسط مرکز تخصصی زنبورداری و پرورش ملکه ارجان صورت گرفته است.

دسترسی سریع به آخرین مقالات مرتبط :