زنبورداری شهری؛ چگونه زنبورها را در مناطق مسکونی نگه داریم ؟

زنبورداری شهری؛ چگونه زنبورها را در مناطق مسکونی نگه داریم ؟

زنبورداری در حومه شهر به مسئولیت‌های خاصی نیاز دارد، از جمله پیشگیری از دزدی زنبورها و مدیریت سلامت کلونی‌ها. این مقاله نکات حیاتی برای جلوگیری از دزدی زنبورها و حفاظت از کلونی‌ها در برابر تهدیدات خارجی مانند انگل‌ها و بیماری‌ها را بررسی می‌کند. از استفاده صحیح از تغذیه‌کننده‌ها و تجهیزات گرفته تا مدیریت سوپرهای عسل و اقدامات پیشگیرانه در برابر دزدی، این راهنما به زنبورداران کمک می‌کند تا به‌طور مؤثر از کندوهای خود محافظت کنند و از مشکلات احتمالی جلوگیری کنند.

زنبورداری در حیاط خانه به‌طور فزاینده‌ای در حال محبوب شدن است و این باعث شده که تعداد بیشتری از مردم، زنبورهای عسل را به‌عنوان همسایگان جدید خود داشته باشند. بر اساس «بررسی مسکن آمریکا» در سال ۲۰۱۷، حدود ۵۲ درصد از مردم ایالات متحده، محل زندگی خود را «حومه‌ای» توصیف می‌کنند، در حالی‌ که تنها ۲۷ درصد آن را «شهری» و ۲۱ درصد «روستایی» می‌دانند. این بدان معناست که زنبورداران جدید، به احتمال زیاد در مناطق حومه‌ای زندگی می‌کنند. علاوه بر این، از آنجا که یک کندوی استاندارد لانگستروت تنها به چند سانتی متر مربع فضا نیاز دارد، تقریباً هر حیاطی فضای کافی برای یک کندو دارد؛ بنابراین تقریباً هر کسی که یک حیاط دارد، از نظر فیزیکی این پتانسیل را دارد که زنبور نگه دارد.

این مقاله توسط کالج کشاورزی و علوم زیستی دانشگاه کرنل منتشر شد.

اما موفقیت در زنبورداری در مناطق حومه‌ای، به چیزی بیش از فقط داشتن فضای فیزیکی برای کندوها نیاز دارد؛ زیرا نگهداری زنبور در نزدیکی انسان‌ها، مجموعه‌ای از اصول و مقررات خاص خود را می‌طلبد که باید رعایت شود. پیش از آن‌که حتی زنبور یا تجهیزات خریداری کنید، باید بررسی کنید که آیا در محل زندگی‌تان، قوانین محلی، شهری، شهرستانی یا ایالتی خاصی در مورد زنبورداری وجود دارد یا خیر.

این قوانین ممکن است مشخص کنند که آیا اساساً مجاز به نگهداری زنبور هستید یا نه، چه تعداد کندو می‌توانید داشته باشید و این‌که کندوها باید چه فاصله‌ای از مرزهای ملک داشته باشند. این قوانین به‌منظور حفاظت از زنبوردار و همچنین محافظت از عموم مردم تدوین شده‌اند. آشنایی با این مقررات باعث می‌شود که بتوانید از سرگرمی شیرین خود لذت ببرید و در عین حال با دیگران نیز در تعامل مسالمت‌آمیز باشید.

روابط خوب با همسایگان بسازید

اگر قصد دارید در حیاط خانه‌تان زنبور نگه دارید، داشتن روابط خوب با همسایه‌ها، کلید کار است. به‌عنوان یک قاعده کلی، اگر پیش از نگهداری زنبور با همسایه‌ها در ارتباطی دوستانه باشید، آن‌ها نیز به‌اندازه‌ی خودتان از این سرگرمی جدید هیجان‌زده خواهند شد. اما اگر با یکی از همسایه‌ها (یا چند نفر از آن‌ها) در تنش باشید، آوردن زنبورها به حیاط خانه‌تان مثل ریختن بنزین روی آتش خواهد بود. بهترین کار این است که از خود بپرسید: «همسایه‌ها درباره من چه فکری می‌کنند؟» اگر با خودتان صادق باشید و پاسخ‌تان چندان مثبت نباشد، بهتر است فهرستی از کارهایی تهیه کنید که می‌توانید برای تبدیل شدن به یک همسایه‌ی بهتر انجام دهید؛ در غیر این‌صورت ممکن است همواره بین شما و زنبورهایتان چالش وجود داشته باشد.

یک خط ارتباطی باز با همسایگان خود برقرار کنید. شماره تلفن خود را به آن‌ها بدهید و تشویق‌شان کنید که هر زمان سوالی داشتند یا مشکلی پیش آمد،مثلاً نگران نیش زنبورها بودند یا یک دسته زنبور در حیاط‌شان موقتاً مستقر شد،با شما تماس بگیرند. به‌جای آن‌که دچار وحشت شوند، بهتر است به شما زنگ بزنند تا بتوانید به‌عنوان یک «همسایه زنبوردار خوب» موضوع را قبل از وخیم شدن حل‌وفصل کنید.

هر زمان که با همسایگان صحبت می‌کنید، همیشه از آن‌ها درباره نگرانی‌های احتمالی‌شان سؤال بپرسید و تا جای ممکن به هر یک از آن‌ها رسیدگی کنید. اگر پاسخ برخی از سوالات‌شان را نمی‌دانید، می‌توانید بعداً پاسخ را بیابید و به آن‌ها اطلاع دهید؛ مثلاً با پرس‌وجو از زنبورداران باتجربه‌تر در منطقه یا مراجعه به منابع معتبر مانند صفحه منابع شبکه گرده‌افشان دانشگاه کرنل. در نهایت، فراموش نکنید که همیشه استفاده از «قدرت ویژه» زنبوردارها ایده خوبی است: دادن شیشه‌هایی از عسل به همسایه‌ها! هنگامی که طعم عسل خالص و محلی را بچشند، به احتمال زیاد به طرفداران پروپاقرص شما تبدیل خواهند شد و از وجود زنبورها،و عسل رایگان،در نزدیکی خانه‌شان استقبال خواهند کرد.

شاید مطالعه مقاله ” درمان های خانگی و پزشکی نیش زنبور عسل ” را دوست داشته باشید 🌹

همسایگان خود را درباره زنبورها و گرده‌افشانی آگاه کنید

آموزش دادن به مردم درباره زنبورها اهمیت دارد، زیرا اغلب مردم عادی، زنبور عسل، زنبور زرد، زنبور قرمز و زنبورهای معمولی را همگی به‌عنوان حشرات پرنده‌ای می‌شناسند که فقط دنبال نیش زدن انسان‌ها هستند. خیلی وقت‌ها، وقتی کسی می‌فهمد شما زنبور نگه می‌دارید، یاد کارتون‌های باگز بانی می‌افتد که در آن زنبورها به شکل پتک درمی‌آیند و افراد را به زمین می‌کوبند! بنابراین، بهتر است همسایگان خود را با رفتارهای واقعی زنبورهای عسل آشنا کرده و به آن‌ها توضیح دهید که چرا جای نگرانی نیست. نکات کلیدی که می‌توانید مطرح کنید عبارت‌اند از:

• داشتن زنبور در خانه کناری به‌معنای افزایش تعداد زنبورها در حیاط آن‌ها نیست.
• زنبورهای عسل برای جمع‌آوری غذا مسافت‌های طولانی را طی می‌کنند و معمولاً تا حدود 5 کیلومتر از کندو دور می‌شوند. آن‌ها همچنین در ارتفاعی حدود ۹ متر یا بیشتر پرواز می‌کنند، یعنی بالاتر از سطحی که انسان‌ها در آن قرار دارند.
• هیچ حیاطی به تنهایی گل کافی برای تأمین غذای یک کندوی عسل ندارد. برای تولید تنها یک پوند عسل، زنبورها باید حدود دو میلیون گل را بازدید کنند و در شرایط خوب، یک کلنی می‌تواند بیش از ۴5 کیلوگرم عسل تولید کند.
• گل‌ها مقدار محدودی شهد و گرده دارند، بنابراین صرف‌نظر از مکان کندو، زنبورها فقط زمانی وارد حیاط کسی می‌شوند که گل‌ها آن‌ها را با شهد و گرده جذب کنند.
• زنبورهای عسل تمام غذای خود را از گیاهان می‌گیرند. آن‌ها مانند برخی حشرات دیگر شکارچی یا لاشخور نیستند. مثلاً زنبور زرد‌ها جذب نوشابه‌های شیرین و برخی غذاهای پیک‌نیکی می‌شوند.
• زنبورهای عسل معمولاً حشراتی آرام هستند.
• زنبورهای عسل فقط زمانی نیش می‌زنند که تحریک شوند و اکثر نژادهایی که در حومه نگهداری می‌شوند، به‌منظور ملایمت اصلاح نژاد شده‌اند.
• زنبورهای عسل پس از نیش زدن می‌میرند، بنابراین فقط در مواقع ضروری از نیش خود استفاده می‌کنند، مانند زمانی که مورد ضربه قرار می‌گیرند، زیر پا می‌روند یا کندوی‌شان مورد تعرض واقع می‌شود.

از آنجا که اغلب مردم هر حشره راه‌راه پرنده‌ای را «زنبور» می‌نامند، خوب است تفاوت زنبور عسل و زنبورهای شکارچی مانند زنبور زرد را به آن‌ها آموزش دهید،به‌ویژه چون بیشتر نیش‌هایی که افراد دریافت می‌کنند از سوی زنبور زرد‌هاست. به آن‌ها توضیح دهید که نیش زنبور عسل مانند قلاب ماهی‌گیری دندانه‌دار است و همین باعث می‌شود که پس از نیش زدن از بدنش جدا شود و زنبور بمیرد. اما نیش زنبور زرد صاف و مانند سرنگ پزشک است و می‌تواند چندین بار نیش بزند. همچنین تأکید کنید که زنبور عسل هیچ‌گاه در سوراخ زمین یا لانه‌هایی به شکل کاغذی زندگی نمی‌کند، به‌ویژه آن‌هایی که شبیه توپ درختی هستند. یک روش ساده برای یادآوری تفاوت این دو حشره این است که زنبور عسل پشمالو و قهوه‌ای‌رنگ است، در حالی که زنبور زرد تقریباً بدون مو، صاف، براق و زرد و مشکی است.

افزون بر این، با مردم درباره درختان، گل‌ها، میوه‌ها، مغزها و سبزیجاتی صحبت کنید که برای گرده‌افشانی به زنبورهای عسل وابسته‌اند. توضیح دهید که حضور زنبورها در محله به زیبایی حیاط‌ها و رشد بهتر باغچه‌های سبزی کمک می‌کند؛ این، سریع‌ترین راه برای جلب رضایت آن‌ها و خوشامدگویی به زنبورهای شماست.

محل قرارگیری کندوها را به‌گونه‌ای انتخاب کنید که شکایتی ایجاد نشود

پس از آنکه رابطه‌ای خوب با همسایگان برقرار کردید، گام بعدی در زنبورداری حیاطی این است که حیاط‌تان را به‌عنوان زنبورستان ارزیابی کنید. توصیه‌های کلی مانند اینکه کندوها رو به جنوب قرار بگیرند و بر روی زمینی خشک و صاف باشند همچنان معتبر است. اما وقتی همسایگانی در نزدیکی دارید، باید نکات بیشتری را رعایت کنید. اول اینکه، به نحوه استفاده افراد غیرزنبوردار از حیاط‌تان فکر کنید.

هرچند جهت جنوبی برای کندوها ایده‌آل است، باید ببینید در فاصله ۳ تا ۴.۵ متر مقابل کندوها چه فعالیت‌هایی صورت می‌گیرد. برای تصور مسیر پرواز زنبورها، در محل موردنظر ایستاده و شلنگ آب را در فاصله ۱۰، ۱۵ و حتی ۶ متری جلوتر اسپری کنید. احتمال خیس شدن کسی یا چیزی چقدر است؟ آیا آن ناحیه رفت‌وآمد زیادی دارد؟ همین‌طور به نحوه استفاده همسایگان از حیاط‌شان فکر کنید، بنابراین گذاشتن کندو دقیقاً روی مرز ملک ایده خوبی نیست. کندوها را حداقل ۳ متر دورتر از خطوط مرزی قرار دهید.

حتماً اطراف کندوها یا حیاط‌تان حصار بکشید تا همسایگان کنجکاو ناخواسته بیش از حد به کندوها نزدیک نشوند یا وارد مسیر پرواز زنبورها نشوند. روش دیگر برای جلوگیری از برخورد انسان و زنبور استفاده از مانع پروازی است: بوته‌های بلند، دیوار گاراژ یا انباری، یا هر چیزی که زنبورها را مجبور کند فوراً به سمت بالا پرواز کرده و از محدوده انسان‌ها دور شوند.

همچنین، باید در ملک خود منبع آب مناسبی برای زنبورها فراهم کنید تا آن‌ها از استخر همسایه، ظرف آب سگ، کولر گازی، حوض پرندگان، برکه تزئینی یا منابع آب دیگر استفاده نکنند. منبع آب را در فاصله‌ای حدود 4 متری از کندوها در تمام طول سال نگه دارید، تا زنبورها از ابتدا به منبعی که شما فراهم کرده‌اید عادت کنند و زنبورهای پیش‌آهنگ، آب را در حیاط همسایه پیدا نکنند.

با ملاحظه زنبورداری را گسترش دهید

اگر تازه‌کار هستید، بیشتر منابع معتبر زنبورداری توصیه می‌کنند که کار خود را با دو کندو آغاز کنید. داشتن دو کندو در سال‌های نخست به شما کمک می‌کند تا هنر و دانش زنبورداری را بیاموزید و در عین حال تجربه و منابع لازم برای حفظ زنبورهای سالم را به دست آورید. با این حال، پس از چند سال، بسیاری از زنبورداران علاقه‌مند به گسترش فعالیت خود و نگهداری تعداد بیشتری کندو می‌شوند. در مناطق مسکونی، اندازه‌ی حیاط خانه شما تعیین می‌کند که چند کندو را می‌توانید به‌طور واقع‌بینانه و ایمن در ملک خود نگهداری کنید.

بطور کلی، بهترین رویه آن است که در ملکی با مساحت 1000 یا کمتر، بیش از سه کلنی (بدون احتساب کندوهای کوچک) نگهداری نشود. سپس، به ازای هر یک‌چهارم جریب اضافی، می‌توان سه کندوی دیگر اضافه کرد. بنابراین، در زمینی به مساحت 2000 متر می‌توان تا شش کندو، در 3000 متر تا نه کندو، و در 4000 متر کامل تا دوازده کندو نگهداری کرد. همچنین، نگهداری یک کندو 5 قابی به ازای هر دو کندو نیز قابل قبول است. صرف‌نظر از اندازه ملک، مهم‌تر از هر چیز این است که گسترش به‌آرامی و به‌مرور زمان انجام شود؛ به‌ویژه در مناطق پرجمعیت، اضافه‌کردن کندوهای زیاد در مدت کوتاه می‌تواند باعث افزایش تماس‌های ناخواسته میان انسان و زنبور شده و دردسرساز شود.

به همین دلیل، گسترش تدریجی بهتر است. افزون بر این، اگر آمادگی گسترش دارید، به‌جای آنکه حیاط خود را با تعداد زیادی کندو اشباع کنید، می‌توانید به دنبال املاکی دیگر در نزدیکی محل زندگی‌تان باشید تا بخشی از کندوهای خود را در آن‌جا مستقر کنید. ممکن است در جامعه‌تان افرادی را بیابید که علاقه‌ای به نگهداری زنبور ندارند، اما در برابر دریافت مقداری عسل، از قرار دادن کندوهای شما در ملک خود استقبال کنند.

از بروز بچه دهی جلوگیری کنید

نگهداری زنبور در مناطق مسکونی مستلزم توجه بیشتر به برخی جنبه‌های زنبورداری است که شاید در مناطق روستایی کم‌جمعیت چندان نگران‌کننده نباشند. برای مثال، هرچند همه زنبورداران تلاش می‌کنند از بروز بچه‌دهی جلوگیری کنند، این موضوع در جوامع شهری و حومه‌ای از اهمیت دوچندان برخوردار است. در یک محله معمولی، اگر کلنی شما بچه بدهد، دسته‌ی زنبورها احتمالاً در حیاط همسایه فرود خواهد آمد. در حالی که زنبورداران با دیدن چنین صحنه‌ای هیجان‌زده و خوشحال می‌شوند، بیشتر افراد غیرزنبوردار از دیدن ده‌ها هزار زنبور که در آسمان حرکت می‌کنند و سپس در حیاط کسی به شکل توده‌ای پر سر و صدا گرد هم می‌آیند، وحشت‌زده می‌شوند! بنابراین، وظیفه زنبوردار حومه‌ای است که نهایت تلاش خود را برای پیشگیری از بچه‌دهی به کار ببندد. این امر شامل اقدامات زیر می‌شود:

• فراهم‌کردن به‌موقع طبقات اضافی و قاب‌های ذخیره‌سازی برای کندوها، هم‌زمان با رشد کلنی‌ها یا جمع‌آوری عسل، تا هر کلنی فضای کافی برای گسترش داشته باشد.
• تقسیم کلنی‌های قوی.
• گسترش ناحیه تخم‌گذاری با قراردادن قاب‌های خالی و کشیده‌شده در میان قاب‌های حاوی نوزاد.
• تعویض ملکه‌ها به‌طور منظم با ملکه‌های جوان.

به مشکلات فوری رسیدگی کنید

زنبورداران قدیمی جمله‌ای معروف دارند: «زنبورها هیچ‌وقت کتاب‌های زنبورداری را نمی‌خوانند.» این جمله یادآور آن است که همواره باید انتظار وقوع اتفاقات غیرمنتظره را داشت. حتی با بهترین نیت‌ها، گاهی اوضاع طبق برنامه پیش نمی‌رود،حتی برای زنبورداران باتجربه. اگر قصد دارید در نزدیکی همسایگان زنبور نگهداری کنید، لازم است پیشاپیش درباره‌ی آنچه ممکن است اشتباه پیش برود فکر کرده و آماده‌ی رسیدگی فوری باشید.

برای گرفتن بچه‌زنبور آمادگی داشته باشید

از آنجا که بچه‌دادن رفتاری طبیعی در زنبورهای عسل است، بهتر است از پیش برای چنین اتفاقی آماده باشید. برنامه‌ای از پیش تعیین‌شده داشته باشید تا در صورت نشستن بچه‌زنبور در حیاط خود یا همسایه، بتوانید آن را جمع‌آوری کنید.در اوایل بهار، یک جعبه یا کیف مخصوص حاوی تجهیزات گرفتن بچه‌زنبور آماده کرده و آن را در طول فصل زنبورداری در دسترس نگه دارید. آماده‌بودن برای گرفتن بچه‌زنبور به این معناست که در لحظه وقوع، مجبور نخواهید بود دنبال وسایل بگردید، بلکه در کم‌ترین زمان ممکن می‌توانید اقدام کرده و از بروز مشکل یا نارضایتی جلوگیری نمایید.

زنبوردار پشتیبان داشته باشید

داشتن یک زنبوردار پشتیبان نیز بسیار مفید است؛ فردی از باشگاه زنبورداری‌تان که در صورت نیاز بتوانید با او تماس بگیرید. اگر قصد دارید بیش از یک یا دو هفته از خانه دور باشید، از او بخواهید که در غیاب شما به کندوها سر بزند. همچنین، اگر همسایه‌ای در نبود شما با مشکلی روبه‌رو شد، این فرد می‌تواند وضعیت زنبورها را بررسی کرده و مشکل را برطرف کند. فراموش نکنید که همین لطف را در زمان سفر او نیز جبران کنید.

دفع پستانداران مزاحم از محل خود

خرس‌ها از خطرناک‌ترین شکارچیان کلنی‌های زنبور عسل هستند، به‌ویژه در بخش‌هایی از شمال‌شرق ایالات متحده. اگر در ده سال گذشته در منطقه شما مشاهده خرس گزارش شده است، باید از همان ابتدای راه‌اندازی زنبورستان، یک حصار برقی ضدخرس نصب کنید. بهتر است این کار را پیشگیرانه و پیش از وقوع حمله انجام دهید، نه پس از آن. همان‌طور که پیش از راه‌اندازی زنبورستان بررسی کردید که قوانین محلی درباره نگهداری زنبور چیست، ابتدا باید مطمئن شوید که نصب حصار برقی در محل سکونت شما مجاز است. در غیر این صورت، بهتر است مکان دیگری برای زنبورداری انتخاب کنید.

جانوران دیگری چون راسوها، راکون‌ها (راکون‌ یا خرس‌شسته)، و ول‌ها (موش‌های صحرایی کوچک) نیز علاقه‌مند به خوردن زنبورها و مواد موجود در کندو هستند. برای شناسایی حمله این جانوران، به دنبال نشانه‌هایی مانند آسیب به تجهیزات، خراش یا رد پاهای گِلی در ورودی کندو، و بقایای زنبورهای جویده‌شده روی زمین باشید. در کنار استفاده از حصارهای برقی برای دور نگه‌داشتن پستانداران بزرگ، زنبورداران می‌توانند کندوهای خود را حداقل یک پا (حدود ۳۰ سانتی‌متر) از سطح زمین بالاتر قرار دهند تا مانع ورود این حیوانات به کندو شوند.

کاهش دادن احتمال نیش‌زدگی

برای زنبورداران مناطق مسکونی، بسیار مهم است که اولویت خود را بر تهیه نژادهای زنبور آرام بگذارند. باید از نژادهایی که بیش از حد تدافعی هستند پرهیز کرد تا شما، خانواده‌تان و همسایگانتان بتوانید با خیال راحت از فضای بیرونی استفاده کنید. اگر متوجه شدید زنبورهایتان تدافعی‌تر از حد معمول هستند، باید هرچه سریع‌تر کلنی را با ملکه‌ای جدید تعویض کنید. خرید ملکه و کلنی‌های کوچک از منابع محلی نیز به سازگاری بیشتر زنبورها با منطقه جغرافیایی و شرایط آب‌وهوایی شما کمک می‌کند.

همچنین به یاد داشته باشید که حتی کلنی‌های آرام هم در صورت مورد تهاجم قرار گرفتن، می‌توانند رفتاری تدافعی از خود نشان دهند. اگر پستانداران یا زنبورهای غارتگر به کندو حمله کنند و آن را به منبع تغذیه تبدیل نمایند، زنبورها رفتاری تدافعی اتخاذ خواهند کرد. به‌علاوه، اگر زنبوردار هنگام بازرسی کندو از دود کافی استفاده نکند و در نتیجه در هنگام جابه‌جایی ابزارها زنبورها له شوند، کلنی ممکن است رفتاری بیش از حد تدافعی از خود نشان دهد. دود، فرمون هشدار را پنهان کرده و باعث آرامش زنبورها می‌شود. وارد شدن به کندو بدون داشتن دوددان، اقدامی غیرمسئولانه محسوب می‌شود و ممکن است کلنی را به‌تدریج پرخاشگر کند. تمام زنبورداران باید در صورت نیاز از دود استفاده کنند، و برای زنبورداران مناطق مسکونی، استفاده از دوددان به‌شدت توصیه می‌شود.

پیشگیری از غارتگری

غارتگری می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند. این رفتار می‌تواند موجب گسترش انگل‌ها و بیماری‌ها میان کلنی‌ها شود، کلنی‌های ضعیف را تضعیف یا نابود کند، و صحنه‌ای نگران‌کننده برای رهگذران ایجاد نماید. اگر منابع شهد در طبیعت تمام شده و یک کلنی دچار کمبود غذا باشد، زنبوردار باید اقدامات لازم را برای پیشگیری از رفتارهای غارتگرانه انجام دهد. در ایالت‌هایی مانند نیویورک، این رفتار معمولاً در دوره‌های فقر شهد (dearth) در اواسط جولای، اواخر سپتامبر و اکتبر بیشتر دیده می‌شود.

زنبوردار مناطق مسکونی می‌تواند اقدامات زیر را برای پیشگیری از غارت انجام دهد:

• شربت شکر را فقط در تغذیه‌کننده‌هایی که داخل کندو قرار دارند ارائه کند. استفاده از تغذیه‌کننده‌های در ورودی (Boardman) یا ظروف باز حاوی شربت ممکن است باعث تحریک رفتار غارتگری شود و زنبورها را به محل جذب کند.
• هنگام فقر شهد، از ریختن شربت یا شهد نارس در خارج از کندو خودداری کند. اگر چنین اتفاقی افتاد، باید بلافاصله آن را پاک کند.
• برای کلنی‌های کوچک‌تر یا ضعیف‌تر، از کاهش‌دهنده ورودی یا توری ضدغارت (robbing screen) استفاده کند تا جلوی ورود غارتگران گرفته شود.
• طبقات عسل (honey supers) باید قبل از شروع دوره فقر شهد از کندو خارج شده، در زمان حمل پوشیده باقی بمانند، و هیچ‌گاه بدون مراقبت در زنبورستان رها نشوند.
• استخراج عسل باید در فضایی کاملاً بسته و بدون دسترسی زنبورها انجام شود. پس از استخراج، طبقات خیس عسل را می‌توان موقتاً در زیر پوشش خارجی کندو قرار داد تا زنبورها آن را تمیز کنند. قرار دادن طبقات خیس و باز در فضای آزاد به‌شدت باعث تحریک رفتار غارتگری می‌شود و باید از آن اجتناب کرد.
• سناریوهای احتمالی دیگری نیز ممکن است پیش بیاید که نیازمند واکنش سریع شما باشد. مسئولیت اصلی شما به عنوان زنبوردار در مناطق مسکونی این است که همواره به‌سرعت عمل کرده و مشکل را پیش از آنکه به بحران تبدیل شود، برطرف نمایید.

از سلامت کلنی های خود مطمئن شوید

مطمئن شوید که زنبورهای شما انگل‌ها و بیماری‌ها را به سایر زنبورهای عسل و زنبورهای وحشی منتقل نمی‌کنند. امروزه، کنه واروا بزرگ‌ترین تهدید برای کلنی‌های زنبور عسل در سراسر جهان محسوب می‌شود و کنترل این کنه در مناطق پرجمعیت حتی ضروری‌تر است، زیرا سلامت یک کلنی می‌تواند بر کلنی‌های بسیار دیگری تأثیر بگذارد. با افزایش زنبورداری در حیاط پشتی خانه‌ها در مناطق حومه‌نشین آمریکا، احتمال برخورد زنبورهای یک زنبوردار با زنبورهای همسایه بسیار بالاست. زنبورها معمولاً تا شعاع حدود ۵ کیلومتر از کندوی خود فاصله می‌گیرند و اگر محل زندگی همه زنبورداران حومه‌نشین را روی نقشه مشخص کنید و دایره‌ای با شعاع ۵ کیلومتر دور هر کندو بکشید، به‌راحتی می‌توانید هم‌پوشانی محدوده پرواز زنبورها را ببینید. زنبورداری در مناطق حومه‌نشین به این معناست که تصمیمات مدیریتی شما در قبال زنبورها، نه‌تنها بر سلامت کلنی‌های خودتان، بلکه بر کلنی‌های دیگر زنبورداران هم تأثیر می‌گذارد.

اگر در یک محله‌ی حومه‌نشین زندگی می‌کنید، ضروری است که سطح کنه واروا را در تمام طول سال پایین نگه دارید. اگر در زمینه‌ی پایش و درمان واروا تازه‌کار هستید، راهنمای مدیریت تلفیقی آفات دانشگاه کرنل (Cornell University’s IPM Guide for Varroa Control) منبعی بسیار مفید است. اگر کلنی‌ها بدون مدیریت رها شوند و در نهایت بر اثر واروا فروبپاشند، کلنی‌های سالم در شعاع پنج کیلومتری ممکن است این کلنی‌های در حال فروپاشی را غارت کرده و کنه‌ها را به کندوی خود ببرند. پژوهشگران همچنین دریافته‌اند که زنبورهای کلنی‌های در حال فروپاشی، فعالانه کندوی خود را ترک می‌کنند و وارد کلنی‌های سالم اطراف می‌شوند و کنه‌ها را با خود منتقل می‌کنند.

در مناطقی با تراکم بالای کندو، این «بمب‌های کنه‌ای» می‌توانند تهدیدی جدی برای کلنی‌های سالم باشند. اوج افزایش جمعیت کنه‌ها بر اثر «بمب‌های کنه‌ای» معمولاً پس از پایان دوره‌های درمان پاییزی رخ می‌دهد (معمولاً در ماه‌های سپتامبر، اکتبر و نوامبر در شمال شرق آمریکا)، بنابراین اغلب زنبوردارانی که تصور می‌کنند کلنی‌هایشان آماده‌ی زمستان و عاری از کنه است، در واقع با جهشی ناگهانی در جمعیت کنه‌ها مواجه می‌شوند. درست همان‌طور که واکسیناسیون همگانی برای حفظ سلامت جامعه مهم است، در مناطق مسکونی نیز مدیریت کنه‌های واروا توسط تمام زنبورداران و استفاده از درمان‌های تأیید‌شده USDA برای پایین نگه‌داشتن تعداد کنه‌ها در کلنی، اهمیتی حیاتی دارد.

زنبورهای عسل آلوده به برخی ویروس‌ها یا «نوزما سرانا» (Nosema ceranae) نیز می‌توانند این عوامل بیماری‌زا را به زنبورهای وحشی منتقل کنند که از همان گل‌ها بازدید می‌کنند. اگر زنبورهای شما بیمار باشند، ممکن است به‌طور ناخواسته، جوامع گرده‌افشان‌های وحشی را در معرض خطر قرار دهید. بخشی از مسئولیت‌پذیری در زنبورداری آن است که اطمینان حاصل کنید زنبورهای شما تهدیدی برای محیط زیست نباشند.

دفع مناسب پسماندها

برای زنبورداران حومه‌نشین، تمیز نگه‌داشتن حیاط و دفع مناسب پسماندهای زنبورداری و ضایعات کندو از اهمیت زیادی برخوردار است. شانه‌های موم زائد، تجهیزات شکسته، و موم‌های قدیمی باید در کیسه‌های زباله محکم بسته شوند (برای جلوگیری از غارت) و در سطل زباله قرار گیرند. تغذیه‌کننده‌های کندو و ظروف شربت باید شسته شوند تا باقیمانده‌های قندی از بین برود. بسیار مهم است که زنبورستان شما جاذب آفات ناخواسته مانند زنبورهای وحشی، جوندگان یا راسوی آمریکایی نباشد. با تمیز نگه‌داشتن محل زنبورداری، از ورود جانوران مزاحم به منطقه جلوگیری خواهید کرد.

عضویت در انجمن محلی زنبورداری

بهترین کاری که می‌توانید برای زنبوردار خوب بودن انجام دهید، عضویت در انجمن محلی زنبورداری است. چنین انجمنی شما را با زنبورداران باتجربه مرتبط می‌کند که می‌توانند به بهبود مهارت‌های زنبورداری‌تان کمک کنند و مشاوره‌هایی مفید برای زنبورداری در منطقه‌تان ارائه دهند. با عضویت در یک انجمن، می‌توانید یک دوست زنبوردار پیدا کنید که در مواقع نیاز به شما کمک کند، یا در زمان‌هایی که در سفر هستید مراقب کندوهایتان باشد. صرف‌نظر از میزان تجربه، همیشه مطالب زیادی برای یادگیری در زمینه زنبورها و زنبورداری وجود دارد و به همین دلیل داشتن شبکه‌ای از زنبورداران محلی بسیار مهم است. انجمن‌های زنبورداری می‌توانند شما را در جریان تازه‌ترین پژوهش‌ها، بهترین درمان‌های تأیید‌شده USDA (وزارت کشاورزی ایالات متحده) برای کنترل کنه در منطقه، و جامعه‌ای قرار دهند که همیشه آماده‌ی گفتگو درباره زنبورهاست.

زنبورداری در حیاط خانه، سرگرمی‌ای لذت‌بخش و پاداش‌دهنده است. می‌توان آن را به فعالیتی خانوادگی تبدیل کرد یا فرصتی برای خلوت با خود باشد. داشتن کندو در حیاط یعنی می‌توانید فنجانی قهوه بردارید، بیرون بروید، کنار کلنی‌ها باشید و از تماشای زنبورهای پرکار لذت ببرید. اگرچه برای زنبورداری در مناطق حومه‌نشین الزامات بیشتری وجود دارد، اما اصل بنیادین و قاعده‌ی طلایی زنبورداری در حومه این است: به همسایگان، زنبورها، و محیط زیست خود احترام بگذارید.

از همراهی شما سپاسگزاریم. امیدواریم مطالعه این مقاله برایتان سودمند و لذت‌بخش بوده باشد. برایتان آرزوی موفقیت داریم. لطفا اگر در خصوص این مقاله، نکته یا تجربه خاصی برای کمک به دیگران دارید، در قسمت دیدگاه ها آنرا به اشتراک بگذارید 💐

ترجمه مقاله توسط مرکز تخصصی زنبورداری و پرورش ملکه ارجان