چگونه قاب کندو را سیم‌کشی کنیم

چگونه قاب کندو را سیم‌کشی کنیم

سیم‌کشی قاب کندو، استحکام آن را افزایش داده و پشتیبانی بهتری برای موم شان فراهم می‌کند. این کار از افتادگی جلوگیری کرده و باعث می‌شود قاب و شانی که روی آن قرار دارد، در فرآیند برداشت عسل بدون شکستن باقی بمانند. این مقاله به شما نشان می‌دهد که چگونه قاب کندو را به‌تنهایی و با استفاده از ابزارهای ساده خانگی و باغی سیم‌کشی کنید. زنبورداران باید به این نکته توجه داشته باشند که هدف از سیم‌کشی قاب‌ها بیشتر برای جلوگیری از افتادگی است، نه صرفاً نگه‌داشتن شانه در جای خود.

درباره قاب‌های کندو

قاب‌های کندو محل نگهداری شان‌های عسل و نوزاد هستند و بخشی جدایی‌ناپذیر از زنبورداری نوین محسوب می‌شوند. این قاب‌ها از چوب ساخته شده‌اند و بسته به نوع کندویی که در آن استفاده می‌شوند، اشکال متفاوتی دارند. قاب‌ها قابل جدا شدن از کندو هستند تا بازرسی و برداشت عسل امکان‌پذیر باشد. برای نگه داشتن مناسب و مستحکم شانه‌ها، قاب‌های کندو اغلب سیم‌کشی می‌شوند.

آیا باید قاب‌های کندو را سیم‌کشی کنیم؟

پیش از ادامه، باید بدانید که دیدگاهی مخالف سیم‌کشی قاب‌های کندو نیز وجود دارد. مخالفان این کار دلایل مختلفی را مطرح می‌کنند. مهم‌ترین دلیل آن‌ها این است که قاب‌هایی که هیچ‌گاه نیاز به برداشت عسل نخواهند داشت، نیازی به سیم‌کشی ندارند. این قاب‌ها معمولاً در بدنه های تخم‌ریزی استفاده می‌شوند. بنابراین شاید ضرورتی نداشته باشد که وقت، هزینه و انرژی صرف تقویت قاب‌هایی شود که هرگز از کندو خارج نمی‌شوند یا در معرض فشارهای دستگاه اکستراکتور قرار نمی‌گیرند.

دلیل دوم برخی زنبورداران این است که پایه‌های مومی به‌قدر کافی محکم هستند که خود را نگه دارند. کسانی که از پایه‌های موج‌دار استفاده می‌کنند، اغلب نیازی به افزودن سیم اضافی در قاب نمی‌بینند. با این حال، تنها یک فروپاشی شانه کافی‌ست تا شما را قانع کند که قاب‌ها باید سیم‌کشی شوند. در طول فرآیند استخراج عسل، قاب‌های سیم‌کشی شده احتمال بیشتری برای حفظ یکپارچگی دارند تا قاب‌هایی که سیم‌کشی نشده‌اند.

معایب سیم‌کشی قاب‌های کندو

یکی از معایب سیم‌کشی قاب‌ها این است که بریدن شان را دشوار می‌کند. این در مواردی مطرح است که می‌خواهید یک سلول ملکه را جدا کنید یا شان را برای مصارف دیگر در زنبورستان برداشت نمایید. سیم‌های درون قاب‌های سیم‌کشی شده مزاحم شما می‌شوند و باعث می‌شوند که شان را به قطعات کوچک‌تر و تکه‌تکه برداشت کنید. این مسئله به‌ویژه در قاب‌هایی که به‌صورت عرضی سیم‌کشی شده‌اند، بیشتر نمود پیدا می‌کند. با این حال، زنبورداران نباید در زمان برداشت عسل نگران سیم‌کشی قاب‌ها باشند. زیرا سیم‌های داخل قاب با چاقوی بازکن تماسی نخواهند داشت.

مواد مورد نیاز برای سیم‌کشی قاب کندو

مواد عمومی مورد نیاز برای سیم‌کشی یک قاب عبارتند از:

• انبردست
• سیم قاب کندو
• میخ‌های کوچک
• چکش
• پرچ برنجی
• ابزار نصب پرچ
• ابزار کشش سیم قاب کندو

ابزارها و تجهیزات دیگر بسته به ترجیحات فردی شما ممکن است متفاوت باشد. همچنین داشتن تجهیزات برقی مخصوص جاسازی سیم در موم پایه بسیار مفید خواهد بود.

برخی از نکات کلیدی که باید توجه داشته باشید:

• سیمی که برای سیم‌کشی قاب کندو استفاده می‌کنید می‌تواند از جنس استیل ضدزنگ یا مس باشد. این سیم ممکن است گالوانیزه شده یا نشده باشد. سیم مخصوص قاب‌های کندو را می‌توان به‌صورت آنلاین یا از فروشگاه‌های محلی تجهیزات زنبورداری تهیه کرد.
• از میخ‌های کوچکی استفاده کنید که قاب‌ها را نشکند. این میخ‌ها باید نازک و نه‌چندان بلند باشند. زنبورداران برای جلوگیری از ترک خوردن قاب، ممکن است ابتدا محل ورود میخ را با مته سوراخ کنند.
• تمام مواد و ابزار مورد نیاز را پیش از شروع کار، در یک محل جمع‌آوری کنید. سطح کار باید محکم و پایدار باشد و گیره‌هایی داشته باشد که قاب‌ها را محکم نگه‌ دارد، بدون اینکه مسیر عبور سیم را مسدود کند.
• هنگام سیم‌کشی قاب‌ها نیازی به پوشیدن لباس محافظ سنگین نیست. این کار را می‌توان دور از کندو و در محیط‌هایی مانند کارگاه انجام داد.

مراحل سیم‌کشی قاب کندو

1. با استفاده از یک دریل و درصورتیکه دریل ندارید با یک میخ، سوراخ‌هایی در کناره‌های قاب‌های کندوی خود ایجاد کنید. برخی قاب‌ها ممکن است از قبل دارای سوراخ باشند. این سوراخ‌ها برای قرار دادن پرچ هاست. قاب‌های بلند معمولاً دارای ۸ سوراخ در طرفین خود هستند، چهار سوراخ در سمت راست و چهار سوراخ در سمت چپ. اطمینان حاصل کنید که تمام قطعات کناری قاب شما دارای سوراخ هستند. قاب‌های متوسط ممکن است ۳ سوراخ در هر طرف داشته باشند و قاب‌های کم‌عمق معمولاً دارای ۲ سوراخ در هر طرف هستند. هنگام ایجاد این سوراخ‌ها، فاصله بین آن‌ها باید یکنواخت باشد.
2. پرچ ها را در هر یک از سوراخ‌های کنار قاب قرار دهید. این پرچ ها باید به‌گونه‌ای در سوراخ‌ها قرار گیرند که کاملاً محکم و ثابت باشند. استفاده از پرچ باعث حفظ کشش سیم در طول زمان می‌شود. در صورتی که از پرچ استفاده نشود، سیم به مرور زمان در چوب قاب فرو می‌رود و باعث می‌شود پس از چند فصل نیاز به کشش مجدد یا حتی سیم‌کشی مجدد قاب باشد. برای اجتناب از این مشکل، استفاده از پرچ توصیه می‌شود. پرچ ها بهترین گزینه هستند، چرا که فلز برنج طعم یا بویی به عسل نمی‌دهد.
3. سیم را از درون پرچ ها عبور دهید. اگر از سمت راست شروع می‌کنید، معمولاً آخرین پرچ نیز در سمت راست خواهد بود.
4. برای کشش سیم باید از چند میخ روی قاب استفاده کنید. یک میخ نازک و کوچک را در یکی از طرفین قاب، کمی دورتر از پرچ، بکوبید. سیم را دور این میخ بپیچید و سپس میخ را کاملاً در قاب فرو ببرید.
5. سپس یک میخ دیگر را از آخرین پرچ به‌صورت نیمه در قاب بکوبید و انتهای سیم را به دور آن بپیچید. سیم را از میان پرچ ها به‌صورت پی‌درپی بکشید تا به آخرین پرچ برسید. می‌توانید از انبردست یا ابزار مناسب دیگری برای چرخاندن میخ و سفت‌تر کردن سیم استفاده کنید. سیمی که به‌درستی کشیده شده باشد، هنگام نواختن با انگشت صدایی شبیه به «تُوَنگ» می‌دهد.
6. پس از اطمینان از کشش مناسب سیم، میخ دوم را نیز به‌طور کامل در قاب فرو ببرید.
7. در این مرحله، قاب شما به‌درستی سیم‌کشی شده است. اگر انتهای سیم از میخ‌ها بیرون زده باشد، می‌توانید آن را با انبردست ببرید.

سیم‌کشی چقدر زمان می‌برد؟

سیم‌کشی یک قاب به‌طور متوسط کمتر از ۳۰ دقیقه زمان می‌برد. با افزایش تجربه، زنبورداران می‌توانند این کار را سریع‌تر و در حدود ۱۰ تا ۱۵ دقیقه برای هر قاب انجام دهند. در صورتی که تعداد زیادی قاب برای سیم‌کشی داشته باشید، می‌توانید به‌جای سیم‌کشی تک‌به‌تک، روش خط تولید را امتحان کنید.

ابتدا تمام سوراخ‌های پرچ را در تمام قاب‌ها ایجاد کنید، سپس تمام پرچ ها را جا بزنید، سپس سیم‌ها را در همه قاب‌ها عبور دهید. در مرحله بعد، سیم‌ها را در همه قاب‌ها بکشید و میخ‌ها را نصب کنید. پس از آن، به نصب موم پایه و جاسازی سیم در موم پایه بپردازید.

استفاده از روش خط تولید برای سیم‌کشی تعداد زیاد قاب، علاوه‌بر صرفه‌جویی در زمان، احتمال بروز خطا را نیز کاهش می‌دهد. همچنین نیازی نیست ابزارها و تجهیزات را مدام بردارید و زمین بگذارید.

روش جایگزین

یک روش جایگزین برای اتصال سیم در قاب‌های کندو، پیچاندن سیم است. در این روش، زنبورداران به جای میخ‌کوبی سیم به بدنه قاب، سیم را آن‌قدر می‌پیچانند تا سفت شود. این روش فقط برای قاب‌های متوسط و کم‌عمق که تنها دو ردیف سیم از راست به چپ دارند مناسب است. پیچاندن سیم باعث ایجاد کشش و سفتی کمتری نسبت به روش میخ‌کوبی می‌شود. برای افزایش کشش، می‌توان یک گره یا خم کوچک در طرف مقابل پیچ استفاده کرد، اما با این حال، سیم به مرور زمان شل خواهد شد.

سیم‌کشی حداقلی

برخی زنبورداران رویکرد حداقلی را در سیم‌کشی قاب‌های خود دنبال می‌کنند. این افراد صرف‌نظر از اندازه قاب، تنها از دو رشته سیم در قاب‌ها استفاده می‌کنند. در برخی اقلیم‌ها این روش جواب می‌دهد، اما در قاب‌های عمیق و در آب‌وهوای گرم، دو رشته سیم نمی‌توانند جلوی افتادگی و شل شدن موم را بگیرند. سیم‌کشی حداقلی تنها در مناطق سرد نیم‌کره شمالی که دمای داخل کندو خیلی بالا نمی‌رود، قابل اجراست. زنبورداران باید در نظر بگیرند که حتی در این مناطق نیز دمای داخل کندو ممکن است بالا برود، حتی اگر زنبورها برای خنک کردن کندو فعالیت کنند.

استفاده از مواد مختلف

زنبورداران از ابزارها و مواد مختلفی برای سیم‌کشی قاب‌های خود استفاده می‌کنند. نکته مهم این است که اصول و مفاهیم سیم‌کشی به درستی اجرا شوند. برخی زنبورداران به جای سیم استیل ضدزنگ از نخ ماهیگیری استفاده می‌کنند. نخ ماهیگیری مقاوم، بادوام و برای نگه داشتن شانه مومی در جای خود مفید است. با این حال، نخ ماهیگیری قابل استفاده با برگه های مومی نیست. زنبورها به مرور زمان شانه خود را دور نخ ماهیگیری خواهند ساخت، اما این نوع نخ را نمی‌توان با گرما در برگه موم جاگذاری کرد.

سیم‌کشی قاب‌های بدون برگ موم

سیم‌کشی قاب‌های بدون برگ موم ساده است و هم برای زنبورداران آماتور و هم حرفه‌ای قابل اجراست. کار با این قاب‌ها آسان‌تر است. فرایند سیم‌کشی قاب‌های بدون برگ موم مشابه روش عمومی سیم‌کشی قاب کندو است که پیش‌تر توضیح داده شد. پس از سیم‌کشی قاب، می‌توانید برگ موم را به آن اضافه کنید. قاب‌های بدون برگ موم پس از سیم‌کشی، به همان صورت نیز قابل استفاده در کندو هستند. در این حالت، زنبورها شانه موم خود را دور سیم‌های قاب خواهند ساخت.

بهترین زمان برای سیم‌کشی قاب‌های بدون برگ موم، زمانی است که هنوز نو هستند. پیش از استفاده از قاب در کندو، تصمیم بگیرید که آیا می‌خواهید آن را سیم‌کشی کنید یا خیر. قاب‌هایی که قرار است در قسمت بدنه اصلی نوزاد یا نیم‌طبقه‌های عسل استفاده شوند، می‌توانند سیم‌کشی شوند. سیم‌کشی قاب‌هایی که هنوز فاقد برگ موم یا شانه هستند، بسیار ساده‌تر بوده و برای زنبوردار راحت‌تر است، زیرا دردسر کمتری نسبت به سیم‌کشی قاب‌های دارای برگ موم یا شانه‌دار دارد.

جاگذاری سیم در برگ موم

جاگذاری سیم در برگ موم با استفاده از حرارت انجام می‌شود. برای این کار از منبع گرمایشی مانند دستگاه الکتریکی استفاده می‌شود تا سیم‌ها گرم شوند. پس از داغ شدن، سیم‌ها در برگ موم مومی ذوب شده و در آن جای می‌گیرند. اگر در حین این کار، بخشی از برگ موم به دلیل تماس با سیم داغ تغییر شکل داد، نگران نباشید؛ زنبورها به مرور زمان آن بخش‌ها را ترمیم خواهند کرد. برگ موم مومی بهترین گزینه برای قاب‌های سیم‌کشی‌شده است.

منبع الکتریکی مورد استفاده می‌تواند از نوع جریان متناوب (AC) یا جریان مستقیم (DC) باشد، اما در اغلب موارد باید خروجی آن جریان مستقیم باشد. شدت جریان باید به اندازه‌ای باشد که سیم‌ها را گرم کند. جریان یا ولتاژ بیش از حد بالا ممکن است باعث پاره شدن سیم‌های قاب شود.

روش جایگزین برای جاگذاری سیم در برگ موم

یک روش جایگزین، استفاده از پیچاندن سیم‌ها است. به جای میخ‌کوبی سیم به داخل قاب، زنبورداران می‌توانند سیم را آن‌قدر بپیچانند تا محکم شود. این روش فقط برای قاب‌های متوسط و کم‌عمق کاربرد دارد که تنها از دو ردیف سیم از راست به چپ استفاده می‌کنند. پیچاندن سیم، کشش و سفتی کمتری نسبت به میخ‌کوبی سیم در کناره‌های قاب ایجاد می‌کند. برای افزودن سفتی و کشش، می‌توان در سمت مخالف محل پیچش، یک خمیدگی در سیم ایجاد کرد. با این حال، سیم به مرور زمان شل می‌شود.

مراحل سیم کشی

1. هنگام گرم‌کردن سیم قاب، دو سر سیم را به ترمینال‌های منبع برق وصل کنید. به‌محض آن‌که سیم به‌قدر کافی داغ شد و شروع به ذوب‌کردن برگ موم مومی قاب کرد، باید جریان برق را قطع کنید. گرمای بیش از حد باعث بریدن برگ موم به‌جای جاسازی سیم در آن می‌شود.
2. برای بهترین نتیجه هنگام جاسازی سیم در برگ موم مومی، قاب را روی میز کار قرار دهید و برگ موم را روی سیم‌ها بگذارید. وقتی سیم گرم می‌شود، برگ موم روی آن می‌نشیند. این کار را برای هر رشته سیم تکرار کنید تا به نتیجه‌ی مطلوب برسید. قاب‌هایی که سیم‌کشی ضربدری دارند، نیاز به جاسازی هم سیم‌های افقی (راست به چپ) و هم سیم‌های عمودی (بالا به پایین) دارند. زنبوردار می‌تواند با ملایمت، برگ موم را پس از گرم شدن سیم‌ها، روی آن‌ها فشار دهد.
3. برگ موم در قاب‌های کندو، در شیار خاصی در بخش چوبی بالایی قاب قرار می‌گیرد. مطمئن شوید که برگ موم را پس از سیم‌کشی، در این شیار قرار می‌دهید. اگر نصب برگ موم دقیق نباشد، زنبورها از تمام فضای قاب استفاده نمی‌کنند.

زنبورداران ممکن است از ابزارهای مختلفی برای جاسازی سیم در برگ موم مومی استفاده کنند. هدف، عبور جریان ضعیف از سیم‌ها برای چند ثانیه است تا به‌قدر کافی گرم شوند. اگر بودجه‌ی خرید جاسازکننده‌ی تجاری ندارید، می‌توانید از یک برق‌کار محلی بخواهید وسیله‌ای مناسب برایتان بسازد.

سیم‌کشی ضربدری قاب‌های کندو

سیم‌کشی ضربدری قاب‌های کندو روشی برای افزودن استحکام و پشتیبانی بیشتر است. در این روش، هم سیم‌کشی افقی و هم عمودی در قاب انجام می‌شود. زنبوردارانی که از قاب‌های عمیق استفاده می‌کنند، بیشترین نیاز را به سیم‌کشی ضربدری دارند. این روش باعث مصرف بیشتر سیم در هر قاب می‌شود. در قاب‌های متوسط و کم‌عمق، سیم‌کشی ضربدری مزیت خاصی ندارد. مراحل، ابزار و مواد مورد استفاده در این روش با سیم‌کشی معمولی مشابه است.

پس از اتمام سیم‌کشی افقی، زنبورداران به سراغ سیم‌کشی عمودی همان قاب می‌روند. اگر تصمیم به سیم‌کشی ضربدری دارید، سیم‌ها را در محل تقاطع به یکدیگر گره نزنید. اما می‌توانید جای تقاطع سیم‌ها را طوری تنظیم کنید که سیم‌های عمودی از زیر و روی سیم‌های افقی عبور کنند. در سیم‌کشی ضربدری، سیم‌ها با زاویه‌ی ۹۰ درجه به هم می‌رسند. بسته به تعداد سیم‌ها، شکل تقاطع‌ها ممکن است مستطیل یا مربع باشد.

در بیشتر موارد، نیازی به سیم‌کشی ضربدری در قاب‌های کم‌عمق نیست. در مورد قاب‌های متوسط نیز معمولاً این روش ضرورتی ندارد. قاب‌های بزرگ در جعبه‌های عمیق، مناسب‌ترین گزینه برای سیم‌کشی ضربدری هستند.

نتیجه‌گیری

سیم‌کشی قاب‌های کندو را می‌توان برای قاب‌های انواع مختلف کندو انجام داد؛ از جمله نیم طبقه های ‌بالا ، کندوهای لاینز  و کندوهای لانگستروت. کندو لانگستروت رایج‌ترین نوع کندو است که در بیشتر زنبورستان‌ها دیده می‌شود. این کندو بیشترین بازدهی عسل را نسبت به فضای اشغال‌شده دارد، برای زنبورها ایمن است، و به‌خوبی با روش‌های تلفیقی کنترل بیماری و آفات قابل ترکیب است. این مقاله بر سیم‌کشی قاب‌های کندو لانگستروت تمرکز دارد، اما برای زنبوردارانی که از کندوهای دیگر استفاده می‌کنند نیز مطالب مفیدی دارد. سیم‌کشی قاب‌ها در همه‌ی انواع کندوها مشابه است و از مواد و ابزارهای یکسان استفاده می‌کند.

با توجه به مزایا و معایب سیم‌کشی، تصمیم‌گیری درباره‌ی استفاده از این روش به عهده‌ی زنبوردار است. قاب‌های سیم‌کشی‌شده دوام بیشتری دارند و شانه‌ی مومی را به‌صورت عمودی به‌خوبی نگه می‌دارند. حتی در اقلیم‌های گرم، از افتادگی شانه جلوگیری می‌کنند. زنبورداران باید سیم‌کشی قاب‌ها را به‌عنوان راهی برای جلوگیری از شکستن شانه‌ها هنگام برداشت عسل در نظر بگیرند. آن‌هایی که در اقلیم‌های گرم زنبورداری می‌کنند، حتی در جعبه‌های نوزاد نیز باید از قاب‌های سیم‌کشی‌شده استفاده کنند.

از همراهی شما سپاسگزاریم ، امیدواریم مطالعه این مقاله برایتان سودمند و لذت‌بخش بوده باشد. برایتان آرزوی موفقیت داریم. اگر در این خصوص نظری دارید لطفا جهت بهره برداری دیگران آنرا در قسمت دیدگاه ها به اشتراک بگذارید 💐

ترجمه مقاله توسط مرکز تخصصی زنبورداری و پرورش ملکه ارجان