کاشت درختان گل‌دار برای نجات زنبور عسل

کاشت درختان گل‌دار برای نجات زنبور عسل

وقتی صحبت از نجات زنبورها یا تقریباً هر نوع حیات زمینی می‌شود، هیچ‌چیز بهتر از درختان عمل نمی‌کند. به‌ویژه درختان گل‌دار چیزهای زیادی را که نیاز داریم فراهم می‌کنند. درختان گل‌دار برای  ما علوفه، سایه و زیستگاه فراهم می‌کنند. آن‌ها دی‌اکسید کربن را از هوا جذب می‌کنند، بادهای شدید را می‌شکنند و از آب‌های جاری جلوگیری می‌کنند. اگر می‌خواهید کار مفیدی برای زنبورها، خودمان یا سیاره انجام دهید، هیچ‌چیز مهم‌تر از این نیست که یک درخت بکارید.

این مقاله ابتدا در American Bee Journal، جلد 163، شماره 5، مه 2023 منتشر شد. 

 باغ‌های آسمانی؛ کاشت در ارتفاع 

وقتی به کاشت برای گرده‌افشان‌ها فکر می‌کنیم، اغلب روی گیاهان زراعی یا گل‌های باغچه‌ای که در سطح چشم یا پایین‌تر هستند تمرکز می‌کنیم. این‌ها از گل های “فراموشم ‌مکن”‌ کوچک تا گستره‌های شبدر و جنگل‌های خاردار تمشک را شامل می‌شوند. 

اما به دلایل گوناگون، کمتر پیش می‌آید که درختان را در طراحی باغ‌های گرده‌افشان در نظر بگیریم. گاهی فکر می‌کنیم رشد درختان کند است، یا برگ ‌ریزانشان حیاط را به‌هم می‌ریزد، یا سایه‌ای ناخواسته می‌افکنند. شاید هم خطر نزدیکی آن‌ها به ساختمان را بیش از حد بزرگ می‌پنداریم.

اما اگر چیزی باشد که سیاره ما به آن نیاز دارد، درختان هستند. و خوشبختانه برای ما زنبورداران، زنبورهای عسل با درختان گل‌دار رشد می‌کنند.

 باغبانی در مقیاس کوچک 

چند سال پیش، باغبانی موسوم به فوت مربع در مناطق شهری بسیار محبوب بود. هدف این بود که گونه‌های متعددی در قطعات مرتب یک فوت مربعی، معمولاً در بسترهای مرتفع، کاشته شود. در مقایسه با کاشت ردیفی، طرفداران این روش را کارآمدتر و کم‌اتلاف‌تر از نظر آب و اصلاحات خاک می‌دانستند. 

اما برای زنبورهای عسل، چنین تنوع فشرده‌ای در فضای کوچک چندان مفید نیست. زنبورها ترجیح می‌دهند در هر سفر گرده‌افشانی از یک گونه‌ی گیاهی خاص بازدید کنند و حتی در طول یک روز کاری کامل نیز همان منبع را ادامه دهند. بنابراین برای زنبورها، وسعت مهم‌تر از تنوع است.

پیشنهاد می‌کنیم مقاله « نیاز زنبورها به پروتئین؛ کلید تغذیه و سلامت کلنی » را مطالعه کنید 🌷

 گونه‌ای از کاشت فوت مربع 

من خودم هیچ‌وقت جذب کاشت شطرنجی نشدم ولی همیشه هنگام کاشت درخت به یاد آن می‌افتم. کافی است تکه‌ای کوچک از خاک را پاک‌سازی کنم ، شاید به اندازه‌ی همان یک فوت مربع و در مرکز آن نهالی کوچک بکارم. یکی دو سال آن را آبیاری و مراقبت می‌کنم، علف‌های هرز را می‌چینم تا جان بگیرد. بعد از آن، معمولاً فراموشش می‌کنم. چند سال بعد که از کنار آن می‌گذرم، با تعجب می‌بینم شاخه‌اش تا بام خانه بالا زده است.

من همیشه کاشت‌کننده درخت بوده‌ام. هر بهار، درخت‌هایی از ناحیه حفاظتی‌ام می‌خریدم، معمولاً به‌صورت بسته‌های ده یا بیست ‌و پنج‌ تایی. این درخت‌ها دلیل خنکی خانه‌ام در گرم‌ترین روزهای تابستان است (بدون نیاز به کولر). همچنین دلیل ماندگاری طولانی رنگ خانه‌ام (بدون اشعه UV که آن را خراب کند) و دلیل سایه دائمی کندوهایم هستند، چیزی که زنبورها اصلاً از آن بدشان نمی‌آید.

 زندگی به‌ هم‌ پیوسته با درختان 

تابستان گذشته، زیر آسمانی لاجوردی در غرب میانه، روی چمن نشستم و به بزرگ‌ترین درختان پنبه‌ای که تا به حال دیده بودم فکر کردم. این درختان غول‌پیکر با پوست خشن، شاخه‌های تنومند به ضخامت چنارهای بالغ و ریشه‌هایی که پیاده‌روها را کج کرده و مسیر ورود خودرو را ترک می‌دادند، نمادین بودند. حضور باشکوه و نگاه‌ آن‌ها به‌ من ، موجی از خاطرات درختان را در من آزاد کرد. 

درختان منبع شادی و رضایت مادام‌العمر بوده‌اند. زندگی‌ام را مانند رشته‌ای از مهره‌ها می‌بینم که هر مهره یک درخت متفاوت است. من به‌سادگی از یکی به دیگری رفته‌ام و هر یک را تحسین کرده‌ام.

 درختان برای زندگی سالم 

آیا چیزی جادویی‌تر از طناب مانیلای معطر آویزان از بلوطی سایه‌دار پر از سنجاب‌های پرچانه و کلاغ‌های جاروجنجالی وجود دارد؟ طناب کلاس سوم من، خشن، ژولیده و بوی علف پوسیده به گره‌ای بزرگ ختم می‌شد که مانع از لیز خوردنم به زمین می‌شد. با وجود دست‌های پینه‌بسته و انگشتان زخمی، تابستان‌ها را با تاب خوردن در قوس‌های بزرگ سپری کردم و امیدوار بودم که هرگز بزرگ نشوم. 

درختان علاوه بر تأمین چوب، میوه و توده‌های برگ معطر، در محله‌هایمان هوا را تصفیه می‌کنند، سر و صدای جاده را کاهش می‌دهند، حریم خصوصی فراهم می‌کنند، قرار گرفتن در معرض اشعه UV را کاهش می‌دهند و ما را خنک‌تر نگه می‌دارند. درختان ما را به فضای باز می‌کشانند و ما را با حیات‌وحش و صداهایی آشنا می‌کنند که یک عمر به یاد می‌مانند: جاروجنجال پرندگان، غرغر سنجاب‌ها و همهمه حشرات پرمشغله. 

زمین‌های بازی با سایه ، محبوب‌تر از زمین‌های آفتابی هستند و دوستان پیک‌نیک‌ میزی زیر درخت را ، با وجود فضولات پرندگان، دانه‌ها، گرده‌ها و برگ‌هایی که آنجا می‌افتند را ترجیح می‌دهند. درختان مانند یک پتوی کهنه آرامش‌بخشند. هیچ‌چیز مانند درخت انسان‌ها را جذب نمی‌کند. 

مطالعات مکرر تأیید می‌کنند که فضاهای سبز سلامت عاطفی و شادی را ارتقا می‌دهند. آن‌ها اضطراب و افسردگی را کاهش داده و می‌توانند خشم را کم کنند. مطالعات نشان داده‌اند که جرم و خشونت در مناطق شهری با درختان سایه‌دار کاهش می‌یابد و کودکان بیشتر در فضای باز بازی می‌کنند. 

علاوه بر این، درختان مکان‌های خصوصی فراهم می‌کنند. حتی با وجود افراد اطراف، درختان به ما کمک می‌کنند افکارمان را جمع کنیم و مشکلات را حل کنیم. مردم زیر درختان کتاب می‌خوانند، با دوستان صحبت می‌کنند یا فقط دنیا را تماشا می‌کنند. و چون حیات‌وحش هم مانند ما درختان را دوست دارد، دوستداران درختان هرگز واقعاً تنها نیستند، بلکه با همراهانی از هر اندازه و خلق‌وخویی احاطه شده‌اند.

 درختان می‌توانند هزینه انرژی شما را کاهش دهند 

سال‌ها پیش، در سفر به بیابان آنزا-بورگو در شرق سن‌دیگو، به نخلستانی برخوردم که ورود به آن مثل گام نهادن به یک اتاق سرد بود. دما به طرز عجیبی پایین‌تر بود و هوا بوی علوفه‌ی کهنه می‌داد. همان‌جا فهمیدم درختان چه تأثیر عظیمی بر دما دارند. این درختان شگفت‌انگیز در میان توده‌های تخته‌سنگ در گرمای سوزان بیابان مستقیم و بلند رشد کرده بودند، اما لایه‌هایی از برگ‌های مرده مانند دامن‌های پرچین پوشیده بودند که زمین زیرشان را سایه می‌داد. 

ساختمان‌های سایه‌دار با درختان به‌راحتی از بار انرژی سنگین کولرها فرار می‌کنند. خانه من مثال خوبی است. در سی سال گذشته، بازدیدکنندگان بی‌شماری شگفت‌زده گفته‌اند: «وای، اینجا خیلی خنک است!» یا «حتماً کولر قوی دارید.» 

بااین‌حال، ما هیچ کولری نداریم و هرگز نداشتیم. حتی با دماهای گرم‌تر در روز، تمام تابستان در میز کارم هودی می‌پوشم. یکی‌ یکی، همسایگان اطرافمان درختانشان را قطع کردند و هر کدام شگفت‌زده شدند وقتی دیگر نمی‌توانستند گرمای تابستان را بدون کولر تحمل کنند. خانه‌ها می‌توانند با حفظ درختان 10 تا 15 درجه خنک‌تر باشند. 

و اگر درختان خزان‌کننده باشند، سود دوگانه‌ای نصیبتان می‌شود: سایه خنک در تابستان و گرمای آفتابی در زمستان را به شما هدیه می دهند. شما هرگز نمی‌توانید سیستمی بهتر از این طراحی کنید، حتی اگر پول زیادی خرج کنید.

 درختان با دی‌اکسید کربن رشد می‌کنند 

با تمام مشکلات زیست‌محیطی که داریم، تعجب می‌کنم که چرا همچنان درختان را قطع می‌کنیم و زمین را فقط به این دلیل که می‌توانیم پاک‌سازی می‌کنیم. اکنون بیش از هر زمان دیگری، باید به درختان احترامی که شایسته‌شان است بدهیم. 

مانند همه گیاهان، درختان در طول روز دی‌اکسید کربن (CO2) و آب (H2O) را جذب می‌کنند. وقتی نور خورشید اضافه شود، کلروفیل در گیاهان از طریق فتوسنتز قند (گلوکز) و اکسیژن (O2) تولید می‌کند. اکسیژن جو را غنی می‌کند و گلوکز حاوی کربن در گیاه ذخیره می‌شود. 

اما مانند حیوانات، گیاهان 24/7 تنفس می‌کنند، اکسیژن مصرف کرده و CO2 آزاد می‌کنند. در طول روز که فتوسنتز رخ می‌دهد، گیاهان تنها بخشی از O2 را برای تنفس استفاده می‌کنند و بقیه را به هوا آزاد می‌کنند. اما در تاریکی، فتوسنتز متوقف می‌شود، بنابراین گیاهان باید از O2 هوا استفاده کنند و CO2 آزاد کنند. با وجود این چرخش، گیاهان در شب CO2 کمتری نسبت به آنچه در روز مصرف می‌کنند آزاد می‌کنند. این یعنی درختان انبارهایی برای ذخیره کربن هستند. 

در درختان، بیشتر کربن در چوب ذخیره می‌شود. بعداً، اگر آن درخت را به‌عنوان هیزم بسوزانیم، دی‌اکسید کربن به جو بازمی‌گردد و چوب به منبعی از دی‌اکسید کربن تبدیل می‌شود.

 چرخه کربن کوتاه درختان 

برای بسیاری از درختان، مانند صنوبر داگلاس، چرخه کربن حدود 60 سال طول می‌کشد. درخت زندگی می‌کند و کربن را برای حدود 60 سال ذخیره می‌کند تا زمانی که آن را قطع کنیم. اگر با آن خانه‌ای بسازیم، کربن در چوب باقی می‌ماند. اگر چوب را بسوزانیم، CO2 به جو باز می‌گردد. 

این چرخه جمع‌آوری و آزادسازی در مقیاس زمین‌شناختی کوتاه است. پیش از آنکه انسان‌ها شروع به سوزاندن سوخت‌های فسیلی کنند، CO2 به‌طور منظم بین گیاهان و جو چرخش می‌کرد، به‌گونه‌ای که سطح CO2 جوی بسیار ثابت بود. اما سوزاندن سوخت‌های فسیلی نتیجه متفاوتی دارد، زیرا میلیون‌ها سال طول می‌کشد تا CO2 دوباره به زمین بازگردد و به زغال‌سنگ یا نفت تبدیل شود. در نتیجه، CO2 جوی ما به‌سرعت در حال افزایش است. 

تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که درختان در دماهای بالاتر هنگام تنفس CO2 بیشتری آزاد می‌کنند. اما حتی در جوی گرم‌تر، درختان همچنان چاه‌های کربن باقی می‌مانند. تحقیقات دیگر نشان می‌دهند که درختان مسن‌تر کربن بیشتری نسبت به درختان جوان ذخیره می‌کنند، به این معنی که باید در قطع درختان بالغ که به‌سرعت قابل جایگزینی نیستند، محتاط باشیم.

 درختان آب‌های جاری را کاهش داده و آب را تمیز نگه می‌دارند 

فواید درختان فراتر از ذخیره کربن است. ریشه‌های درختان کانال‌هایی در خاک ایجاد می‌کنند که آب را به زمین هدایت می‌کنند. مناطق جنگلی آب‌های جاری کمی دارند، در حالی که باران در مناطق پاک‌سازی‌شده آزادانه به نهرها، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و برکه‌ها جاری می‌شود. در این مسیر، آب‌های جاری آلاینده‌ها، ذرات و آفت‌کش‌ها را جمع‌آوری می‌کند که آب ما را آلوده کرده و حیات‌وحش را مسموم می‌کنند. همان‌طور که قابل پیش‌بینی است، نمونه‌برداری نشان داده که منابع آبی محافظت‌شده توسط درختان تمیزتر و سالم‌ترند. 

آب‌های جاری کنترل‌نشده همچنین باعث سیل می‌شود. همان‌طور که همه دیده‌ایم، مناطقی که تازه قطع درخت شده‌اند، در اثر آتش‌سوزی‌های جنگلی ویران شده‌اند یا از پوشش گیاهی پاک‌سازی شده‌اند، در باران‌های شدید اولین مناطقی هستند که سیل می‌گیرند. درختان نه‌تنها مقدار زیادی آب مصرف می‌کنند، بلکه شبکه‌های ریشه‌ای آن‌ها، از کوچک تا بزرگ، خاک را در جای خود نگه داشته و آب را به لایه‌های زیرین هدایت می‌کنند.

 درختان به حیات‌وحش سود می‌رسانند

با وجود تمام تلاش‌هایم، در نهایت پیر شدم، اما این تغییر ناراحت‌کننده را با یک «درخت تفکر» تسکین دادم. درخت افرا شکری من در کنار یک حوضچه نیمه‌گل‌آلود ریشه دوانده بود. سال‌ها پیش، کسی یک تنه فرعی درخت را به شکل مارپیچ تابانده بود که به یک ستون صاف و قطور شبیه میله سلمانی تبدیل شده بود. زیر شاخه‌هایی که به سوی نور خورشید کشیده شده بودند، آب نیمه‌ راکد میزبان اردک‌ها، لاک‌پشت‌های تیزچنگ، قورباغه‌های بزرگ و ماهی‌های درخشان بود که برای شکار حشرات به آب می‌پریدند.

در جویبارهای ماهی آزاد، درختان برای خنک نگه داشتن آب کافی هستند تا تخم‌ها بتوانند تفریخ شوند. زیرا آب سرد اکسیژن بیشتری نسبت به آب گرم در خود نگه می‌دارد و تخم‌ها برای زنده ماندن به آب سرد نیاز دارند. اگر آب بیش از حد گرم باشد، تخم‌ها به سادگی از بین می‌روند. علاوه بر این، ریشه‌های درختان، سواحل جویبار را تثبیت می‌کنند و مانع‌هایی ایجاد می‌کنند که محل امنی برای مخفی شدن ماهی‌هاست. بالای آب، ضایعات درخت مانند شاخه‌ها، برگ‌ها، گل‌آذین‌ها و دانه‌ها به آب می‌افتند و غذای حشرات را فراهم می‌کنند؛ سپس، این حشرات به عنوان غذای ماهی‌ها عمل می‌کنند. چه چرخه شگفت‌انگیزی!

در نهرهای ماهی آزاد، درختان برای خنک نگه داشتن آب به‌گونه‌ای که تخم‌ها بتوانند جوجه‌کشی کنند ضروری‌اند. چون آب سرد اکسیژن بیشتری نسبت به آب گرم نگه می‌دارد، تخم‌ها برای بقا به آب سرد نیاز دارند. اگر آب بیش از حد گرم باشد، تخم‌ها به‌سادگی از بین می‌روند. علاوه بر این، ریشه‌های درختان کناره‌های نهر را تثبیت کرده و مخفیگاه‌هایی ایجاد می‌کنند—پناهگاه‌های امن برای ماهی‌ها. بالای آب، بقایای درختان، از جمله شاخه‌ها، برگ‌ها، گل‌های نرم و دانه‌ها، به آب می‌افتند و غذای حشرات را تأمین می‌کنند. سپس، به‌عنوان پاداش، حشرات غذای ماهی‌ها می‌شوند. چه سیستمی. 

در یک چرخش جذاب، تحقیقات نشان می‌دهند که لاشه‌های ماهی‌های آزاد که پس از تخم‌ریزی می‌میرند، به ساحل می‌رسند و درختان کنار بستر نهرها را بارور می‌کنند. زیست‌شناسان نشانگرهای زیستی ماهی آزاد را در بالای برخی از بلندترین و قدیمی‌ترین درختان کنار نهرهای حامل ماهی آزاد یافته‌اند. این داده‌های غیرمنتظره به دانشمندان راهی برای شناسایی مکان‌های تاریخی تخم‌ریزی ماهی آزاد ارائه می‌دهند و نشان می‌دهند که تلاش‌های بازسازی کجا ممکن است موفق‌تر باشد.

 درختان به‌عنوان بادشکن 

بدون درختان برای تثبیت خاک سطحی، همه چیز می‌تواند با باد جابه‌جا شود. قرن‌هاست که از درختان به‌عنوان بادشکن برای کاهش فرسایش خاک سطحی استفاده می‌کنیم. وقتی باد حامل ذرات خاک به ردیفی از درختان برخورد می‌کند، سرعت حرکت کاهش یافته و ذرات خاک به زمین می‌افتند. بدون سیستمی برای مهار جریان‌های باد، خاک می‌تواند صدها مایل از مبدأ خود جابه‌جا شود، زمین‌های کشاورزی را خراب کند، هوا را آلوده کند و بیابان ایجاد کند.

 درختان گل‌دار برای زنبورها 

وقتی به کاشت گیاهان گرده‌افشان فکر می‌کنیم، به‌راحتی درختان را فراموش می‌کنیم. با این حال، یک درخت می‌تواند معادل یک مزرعه کامل از گل‌ها باشد، همه در همان متر مربع زمین رشد کرده‌اند. بسیاری از درختان حتی هنگام تولید میوه، مغز و علوفه برای حیوانات، عسل خوش‌طعم هم فراهم می‌کنند.

اگر می‌خواهید درختان شکوفه‌دار برای زنبورهای عسل بکارید، تقریباً هر درخت میوه‌ای مناسب است. سیب، سیب وحشی، هلو، آلو و گیلاس همگی برای زنبورها عالی هستند. برخی از گونه‌ها گل‌های بیشتری تولید می‌کنند، بنابراین برای بیشترین بهره از گرده‌افشان‌ها، بهترین گونه‌های محلی را شناسایی کنید.

یکی از ویژگی‌های جالب بسیاری از عسل‌های درختی، محتوای بالای فروکتوز آن‌هاست. این یک عامل باعث می‌شود عسل بسیار مقاوم‌تر در برابر کریستالیزه شدن باشد، نسبت به بیشتر عسل‌هایی که از گیاهان چندساله تولید می‌شوند.

من عسل افرا با برگ بزرگ دارم که دوازده ساله است و هنوز کاملاً مایع و فوق‌العاده خوش‌طعم است. سایر عسل‌هایی که به نظر می‌رسد همیشه مایع می‌مانند شامل : کاسکارا، توپلو، شاه بلوط و اکاسیا (گل‌های سیاه) هستند.

اگر  به کاشت درختان میوه علاقه‌ ندارید، گزینه‌های زیادی از درختان شکوفه‌دار وجود دارد. بسته به منطقه شما، می‌توانید سرویس‌بری، ردباد، بلس‌وود، بید، افرا، ساوروود یا لاک لوکست را انتخاب کنید. به‌راحتی درختی پیدا خواهید کرد که با سبک زندگی شما سازگار باشد.

 بهترین درختان گل‌دار برای زنبورها 

روزی در یک اقامتگاه کلاسیک در شرق اورگن ماندم. در مزارع توشِت واشنگتن از زنبورهای قلیایی عکاسی می‌کردم، اما عصرها از بادهای خشک که از پالوس به سمت جنوب می‌وزیدند لذت می‌بردم. وقتی زیر یک درخت لاله‌ای مجلل نشسته بودم و به پسری کمک می‌کردم با هواپیمای بالسایی‌اش، همهمه‌ای صنعتی شنیدم. اطراف را نگاه کردم تا منبع را پیدا کنم تا اینکه پسر به برگ‌های بالای سر اشاره کرد. «اونا هستن»، گفت. «زنبورها.» 

بسیاری از بهترین درختان برای زنبورها همین حالا اطراف ما هستند. اغلب، ما آن‌قدر مشغول زندگی روزمره‌ایم که فراوانی گرده‌افشان‌هایی که به گل‌ها می‌روند را نمی‌بینیم. در زیر، برخی از بهترین درختان برای زنبورها را فهرست کرده‌ام: 

• آووکادو (Persea americana): درختان همیشه‌ سبز که در آب‌وهوای گرم خوب عمل می‌کنند. عسل تیره‌ای شبیه ملاس با عطر تند تولید می‌کنند. 
• باس‌وود یا لیندن (Tilia americana): در اواخر بهار با گل‌های سفید خامه‌ای شکوفا می‌شود. گل‌های معطر بسیار مورد توجه زنبورهای عسل‌ هستند و عسلی محبوب با طعم «چوبی» و ته‌مزه تلخی تولید می‌کنند. 
• ملخ سیاه (Robinia pseudoacacia): در اواخر بهار خوشه‌هایی از گل‌های سفید معطر تولید می‌کند. در سال‌های خوب، زنبورها می‌توانند در چند روز مقدار زیادی عسل روشن با طعم وانیل ذخیره کنند. این عسل، که گاهی «آکاسیا» نامیده می‌شود، به‌ ویژه کند کریستالیزه می‌شود. 
• توپلو سیاه (Nyssa sylvatica): گل‌های سبز کوچک و نا محسوس، عسلی وسوسه‌ انگیز با نت‌های دارچین و مرکبات تولید می‌کنند. درختان رنگ‌های پاییزی فوق‌العاده‌ای دارند. 
• کاسکارا (Rhamnus purshiana): درختی کوچک در شمال‌غرب که توت‌های بنفش تیره‌ای تولید می‌کند که پرندگان و حیات‌وحش آن را دوست دارند. گل‌های سبز نامحسوس عسل کهربایی متوسطی با طعم غنی و دودی تولید می‌کنند. 
• مرکبات (Citrus × sinensis و Citrus limon): عسل شکوفه پرتقال بسیار ارزشمندی با طعم مشخص پرتقال تولید می‌کنند. اگرچه این درختان از طریق پیوند تکثیر می‌شوند، گل‌ها همچنان شهد فراوانی تولید می‌کنند که زنبورهای عسل آن را دوست دارند. 
• کرپ مریل (Lagerstroemia): در جنوب‌شرق رایج است، به‌ویژه در اواخر تابستان که چیز دیگری گل نمی‌دهد، مورد علاقه زنبورهای عسل است. گونه‌های متعددی با گل‌های نمایان و شاخ و برگ پاییزی زنده دارند. 
• درختان میوه: شامل سیب، گیلاس، سیب زینتی، هلو و گلابی، چه از نوع میوه‌ده یا غیرمیوه‌ده. زنبورها گرده را دوست دارند و ما میوه‌های کارشان را برداشت می‌کنیم. 
• زالزالک (Crataegus): یکی از بهترین درختان برای زنبورها شناخته‌ شده و همچنین برای جذب انواع حیات‌وحش معروف است. 
• رِدباد (Cercis canadensis): خوشه‌های گل‌های نمایان در اوایل بهار از ساقه‌ها به رنگ‌های صورتی شعله‌ور ظاهر می‌شوند. زنبورهای فراوان، از جمله زنبورهای عسل، بامبل، بنّا، معدنی، شاخ‌دراز و عرق‌زنبور، از شهد و گرده لذت می‌برند. برگ‌ها میزبان لاروهای برخی پروانه‌ها و شب‌پره‌ها هستند. 
• توت خدمتی (Amelanchier): شکوفه‌های اوایل بهار پیش از برگ‌ها ظاهر می‌شوند و توت‌هایی برای پرندگان و مربا تولید می‌کنند. گل‌های غنی از شهد مورد علاقه زنبورهای عسل، بنّا و معدنی‌اند. 
• سوروود (Oxydendrum arboreum): شاخ و برگ پاییزی خیره‌کننده‌ای به رنگ‌های نارنجی، قرمز و بنفش دارد. در بهار، گل‌های به شکل زنبق دره از شاخه‌ها آویزان می‌شوند و گرده‌افشان‌های مختلفی، از جمله زنبورهای عسل، را جذب می‌کنند. عسل سوروود با رنگ کهربایی و طعمی تند، دارای عطر و مزه‌ای دلنشین از کارامل و مغزهای آجیلی است.
• ماگنولیای جنوبی (Magnolia grandiflora): بسیاری این درخت باشکوه را نامرتب می‌دانند، چون همیشه چیزی می‌ریزد. اما گل‌های بزرگ و معطر بسیار مورد توجه زنبورها و دیگر گرده‌ افشان‌ها است. 
• سوییت‌گام (Liquidambar): درختان کوچک با برگ‌های قرمز و زرد پرجنب‌وجوش در پاییز و گل‌های کوچک و جذاب برای زنبورها در بهار. 
• درخت لاله‌ای (Liriodendron tulipifera): بزرگ و سریع‌الرشد، با گل‌های زرد و سبز لاله‌ مانند که شهد و گرده تولید می‌کنند. عسل قوی و تیره اغلب برای پخت‌وپز استفاده می‌شود. 
• بیدها (Salix): به‌طور کلی، بیدها بسیار زود شکوفا می‌شوند و برای طیف گسترده‌ای از گرده‌افشان‌ها، از جمله زنبورهای عسل، بسیار جذابند.

 زنبورداران می‌توانند تغییر ایجاد کنند 

اگرچه بازگشت درختان زمان زیادی طول کشید، اما اکنون درختان دوباره در حال بازگشت هستند. امروزه صدها سازمان بزرگ و کوچک، جهانی و محلی، در تلاشند با ترویج کاشت درختان، به حفظ زمین کمک کنند. با افزایش نرخ جنگل‌زدایی، مردم با آگاهی‌بخشی و اقدامات خود در حال مقابله و گسترش پیام حفاظت از درختان هستند.

ما به‌عنوان زنبورداران، اهمیت محیط‌زیست سالم را برای زنبورها و دیگر موجودات زنده درک می‌کنیم. می‌دانیم یک درخت خوب انتخاب‌شده می‌تواند به اندازه یک چمنزار علوفه برای زنبورها فراهم کند، گالن‌ها عسل خوب تولید کند و برای حیات‌وحش (و دسته‌های مهاجرمان) جایی برای زندگی فراهم کند. زنبورداران در همه جا می‌توانند با کاشت یک یا سه درخت برای محیط‌زیست پیروزی کسب کنند. 

زنبورداران در موقعیت منحصربه‌فردی هستند. ما می‌توانیم به‌راحتی به زنبورهایمان کمک کنیم تا با فراهم کردن علوفه عمودی که آن‌ها را تغذیه و محافظت می‌کند، رشد کنند. در عین حال، می‌توانیم محله‌هایمان را زیباتر کنیم، آبمان را تمیز نگه داریم و آب‌های جاری و فرسایش را کاهش دهیم. کاشت چند درخت اضافی می‌تواند ارزش املاکمان را بالا ببرد، محله‌هایمان را خنک کند، ما را شاد کند و همزمان پوندها کربن جذب کند. 

و فراموش نکنید، ما می‌توانیم از درختان خود برداشت هم داشته باشیم؛ نه تنها عسل، میوه، آجیل و چوب، بلکه خاطراتی که تا پایان عمر ماندگارند. چه چیزی می‌تواند از این بهتر باشد؟

برای دیدن مقاله اصلی اینجا کلیک کنید

ترجمه این مقاله توسط مرکز تخصصی زنبورداری و پرورش ملکه ارجان صورت گرفته است.

دسترسی سریع به آخرین مقالات مرتبط :