راهنمای استفاده از اسید اگزالیک و گلیسیرین برای کنترل کنه واروآ

راهنمای استفاده از اسید اگزالیک و گلیسیرین برای کنترل کنه واروآ

اسید اگزالیک با روش قطره‌ای یا تبخیر در کلنی‌های بدون لاروهای دربسته بسیار مؤثر است، اما در صورت وجود لاروهای دربسته کارایی کمتری دارد. با استفاده از رهش آهسته اسید اگزالیک از طریق پدها یا نوارهای آویزان، در چند روز اول کاهش مختصری در تعداد کنه‌ها مشاهده می‌شود، سپس جمعیت کنه‌ها طی دو ماه به‌تدریج کاهش می‌یابد (علت دقیق آن هنوز کاملاً مشخص نیست). اسید اگزالیک در کندو تجمع نکرده و عسل را آلوده نمی‌کند.

این فرایند دو ماه طول می‌کشد و معمولاً می‌تواند سطوح بالای کنه را کاهش دهد. بنابراین، بهتر است این روش به‌صورت پیشگیرانه در بهار یا اوایل تابستان اعمال شود. گلیسیرین رطوبت هوای داخل خوشه زنبورها را جذب کرده، اسید اگزالیک را در بستر حل می‌کند و فعال می‌سازد. هنگامی که پد خشک شود، دیگر مؤثر نیست (اگر پد را با نوک انگشت خشک لمس کنید، باید طعمی شبیه آب‌لیمو داشته باشد).

احتیاط: روزانه بیش از 1000 تست طعم انجام ندهید، زیرا ممکن است مقدار اسید اگزالیک موجود در یک وعده بیش از حد مجاز باشد.

ایمنی کار

اسید اگزالیک نسبت به اسیدهای معدنی قوی واکنش‌پذیری کمتری دارد، اما همچنان می‌تواند به چشم آسیب برساند و در تماس طولانی با پوست باعث صدمه به بافت شود. هنگام آماده‌سازی، همیشه از عینک ایمنی و دستکش ضدآب استفاده کنید (دستکش‌های وینیل با ضخامت ۵ میلی‌متر یا حتی دستکش‌های یک‌بارمصرف رستورانی مناسب هستند) و مراقب باشید که محلول پاشیده نشود. نکته مهم: قبل از پوشیدن دستکش هنگام کار با اسیدها، می‌توانید کمی جوش‌شیرین خشک روی دست‌ها بمالید.

همیشه یک ظرف محلول قوی جوش‌شیرین در دسترس داشته باشید! این محلول با نسبت ۱ فنجان جوش‌شیرین در ۳.۸ لیتر آب تهیه می‌شود.

پس از آماده‌سازی یا استفاده، دست‌ها و تجهیزات خود را با آب گرم و صابون بشویید تا هرگونه باقی‌مانده اسید پاک شود. بهتر است هر اسید روی دست‌ها، اهرم کندو یا دودی را با محلول جوش‌شیرین خنثی کنید، زیرا این محلول اسید را فوراً خنثی می‌کند.

بعد از آماده‌سازی یا استفاده از اسید اگزالیک، من همیشه نوک انگشتانم را می‌چشم تا مطمئن شوم باقی‌مانده اسیدی وجود ندارد. اگر باقی‌مانده‌ای باشد، طعمی ترش شبیه لیموناد خواهد داشت. قبل از لمس هر چیز دیگری (مانند دستگیره در، چشم، بینی یا حتی رفتن به دستشویی)، حتماً دست‌ها را بشویید یا با محلول جوش‌شیرین خنثی کنید.

دوز و حامل‌ها

برای کاربرد با رهش طولانی اسید اگزالیک، می‌توان آن را در گلیسیرین حل کرد (من ترجیح می‌دهم از گلیسیرین سویا به جای روغن پالم استفاده کنم، زیرا تخریب زیستگاه اورانگوتان را در پی ندارد) و به کندو اعمال نمود، یا با پهن کردن پدها روی میله‌های بالایی (در صورت استفاده بین دو طبقه نوزاد) یا با آویزان کردن نوارها روی میله‌های بالایی، به‌طوری که به فضای بین قاب‌ها کشیده شوند. نوارها یا پدهای تحویل باید طوری قرار گیرند که زنبورها به‌راحتی با سطوح آن تماس داشته باشند.

می‌توان از حامل‌های سلولزی قابل تجزیه زیستی مانند مقوا (چیب‌بورد)، اسفنج‌های سوئدی یا پارچه‌های جاذب پنبه‌ای استفاده کرد. برای اثر کامل، حدود ۵۵ تا ۶۰ اینچ مربع (۳۶۵ سانتی‌متر مربع) از حامل تحویل باید استفاده شود اگر روی میله‌های بالایی پهن شود، یا ۱۰۰ اینچ مربع (۶۴۵ سانتی‌متر مربع) اگر بین قاب‌ها آویزان گردد. دستورالعمل‌های زیر برای اسفنج‌های سوئدی بدون مرطوب‌کننده است که می‌توانند ۱۰۰ گرم محلول ۱:۱ (وزن به وزن) اسید اگزالیک دی‌هیدرات به گلیسیرین را در خود نگه دارند. حامل‌های دیگر یا نسبت‌های متفاوت اسید به گلیسیرین نیازمند آماده‌سازی متفاوتی خواهند بود.

شاید دوست داشته باشید مقاله ” آزمایش میدانی سال ۲۰۲۳؛ ترکیب اسید اگزالیک با گلیسیرین برای مدیریت کنه واروآ ” را ملاحظه کنید 🌷

آماده‌ سازی

برای کاربرد اسید اگزالیک با رهش طولانی، می‌توان آن را در گلیسیرین حل کرد و در پایه‌های جاذب مختلف جذب نمود. داده‌های میدانی نشان می‌دهند که برای یک کندوی دوطبقه، باید حدود ۳۸۷ سانتی‌متر مربع پایه جاذب استفاده شود که تقریباً ۱۰۰ گرم محلول ۱:۱ (اسید اگزالیک به گلیسیرین، وزن به وزن) را در خود نگه می‌دارد. اگرچه نسبت‌های دیگری نیز قابل استفاده هستند، آزمایش‌های ما نشان داده‌اند که نسبت ۱:۱ نتایج بهتری نسبت به استفاده از مقدار بیشتر گلیسیرین ارائه می‌دهد. جالب اینجاست که نوارهای مقوایی آویزان‌شده روی میله‌های بالایی، برای اثربخشی به سطح بیشتری نیاز دارند. برای یک کندوی دوطبقه، توصیه می‌شود از ۸ نوار استفاده شود که در مجموع ۱۱۶۱ سانتی‌متر مربع سطح فراهم می‌کنند، یعنی سه برابر سطح مورد نیاز! (مقوای اشباع‌شده‌ای که به‌صورت تخت قرار می‌گیرد، به بیش از ۳۸۷ سانتی‌متر مربع برای اثربخشی نیاز دارد).

آماده‌سازی اسفنج‌ها یا پدهای ماکسیمایزر

برای جلوگیری از آلودگی عسل، نباید هیچ ماده‌ای که ممکن است حاوی مواد شیمیایی مضر باشد، در کندوهای تولیدکننده عسل استفاده شود. این موضوع شامل پایه‌های جاذب مورد استفاده برای اعمال اسید اگزالیک با رهش طولانی نیز می‌شود. به همین دلیل، من پایه‌های زیست‌تخریب‌پذیر بدون پلاستیک، با استاندارد غذایی و موجود در فهرست مواد کم‌خطر سازمان حفاظت محیط زیست (مانند سلولز) را ترجیح می‌دهم.

برای آماده‌سازی اسفنج‌های سوئدی جهت درمان ۱۰ کلنی بزرگ در کندوهای دوطبقه (یک اسفنج کامل برای هر کندو):

• ابتدا اسفنج‌ها را از وسط نصف کنید (به ابعاد ۸.۹ × ۲۰.۳ سانتی‌متر)، به‌طوری که هر نیمه بتواند ۵۰ گرم محلول (معادل ۵۰ گرم دوز اسید اگزالیک برای هر کندو) را جذب کند.
• هنگام تهیه محلول، عینک ایمنی و دستکش ضدآب بپوشید. یک محلول خنثی‌کننده با نسبت ۱ فنجان جوش‌شیرین در ۳.۸ لیتر آب آماده کنید تا در صورت ریختگی، آن را خنثی کنید.
• اسفنج‌های سوئدی را به دو نیم برش دهید تا بتوانید هر نیمه را بین محفظه‌های لارو، روی میله‌های بالایی قرار دهید؛ یکی در جلوی کندو و دیگری در عقب. این کار فضایی برای مکمل گرده در وسط باقی می‌گذارد و از نشت شربت از تغذیه‌کننده‌های بالایی جلوگیری می‌کند.
• برای هر اسفنج کامل (دو نیمه)، ۵۰ گرم اسید اگزالیک (دی‌هیدرات) را با ۵۰ گرم گلیسیرین مخلوط کنید. برای دسته‌های بزرگ‌تر، این نسبت را چند برابر کنید.
• برای درمان ۱۰ کندو، ۲۰ نیمه اسفنج آماده کنید. ۵۰۰ گرم اسید اگزالیک دی‌هیدرات را در یک ظرف استیل ضدزنگ بریزید، سپس ۵۰۰ گرم (۴۰۰ میلی‌لیتر) گلیسیرین گیاهی اضافه کنید (گلیسیرین را پس از اسید اضافه کنید تا از پاشیدن محلول جلوگیری شود).
• استفاده از ظروف رستورانی به ابعاد ۱۷.۸ × ۳۳ × ۱۰.۲ سانتی‌متر روی صفحه القایی بسیار مناسب است. این ظرف امکان قرار دادن ۱۰ اسفنج برش‌خورده به‌صورت عمودی را فراهم می‌کند تا جذب یکنواخت انجام شود و فضای کافی برای انبساط داشته باشد.
• مواد را در حین هم‌زدن گرم کنید و دما را با دقت کنترل کنید تا از ۷۱ درجه سانتی‌گراد بیشتر نشود (کریستال‌های اسید از دمای ۴۳ درجه سانتی‌گراد شروع به حل شدن می‌کنند، اما اگر دما از ۷۷ درجه سانتی‌گراد فراتر رود، محلول به دلیل واکنش شیمیایی حباب می‌زند که هنوز مشخص نیست این واکنش مفید است یا خیر).

• به‌آرامی و مداوم هم بزنید تا کریستال‌های اسید کاملاً حل شوند. هم‌زدن مهم است، زیرا کریستال‌های اگزالیک ذوب شده و لایه‌ای شفاف زیر گلیسیرین تشکیل می‌دهند که روی آن شناور می‌ماند و ممکن است باعث گرم شدن بیش از حد اسید شود. وقتی محلول کاملاً شفاف شد، ظرف را از روی حرارت بردارید.

• در حالی که محلول هنوز گرم است، می‌توانید (الف) اسفنج‌ها را به‌صورت عمودی در ظرف قرار دهید تا محلول را جذب کنند، یا (ب) اسفنج‌ها را در یک ظرف پلاستیکی جداگانه بگذارید و محلول گرم را به‌آرامی روی آن‌ها بریزید. در هر دو روش، ممکن است لازم باشد با انبر اسفنج‌ها را به‌آرامی برگردانید تا جذب کامل انجام شود (این کار باید قبل از سرد شدن محلول انجام گیرد). مراقب باشید محلول پاشیده نشود! محلول گرم به‌سرعت جذب می‌شود، به شرطی که دمای آن حفظ شود. اگر از صفحه القایی استفاده می‌کنید، دما را روی ۷۱ درجه سانتی‌گراد تنظیم کنید. در غیر این صورت، ممکن است لازم باشد ظرف را دوباره گرم کنید یا، همان‌طور که زنبوردار دیو گاتانو پیشنهاد کرده، ظرف را با عایق بپوشانید.
• اگر در محیطی با رطوبت بالا کار می‌کنید، روی محلول گرم و اسفنج‌ها درپوش هوابند قرار دهید تا جذب رطوبت از هوا به حداقل برسد، زیرا گلیسیرین رطوبت زیادی جذب می‌کند. یکی از تولیدکنندگان پیشنهاد می‌دهد در اتاقی با دستگاه رطوبت‌زدا کار کنید.
• اگر تمام محلول جذب نشد، قبل از سرد شدن کامل اسفنج‌ها، مقدار اضافی را تخلیه کنید.
• برای جابه‌جایی آسان‌تر، اجازه دهید اسفنج‌ها حداقل یک روز خنک شوند (در محیط مرطوب، در ظرف دربسته). در این مدت، اسید اگزالیک دوباره متبلور می‌شود که باعث می‌شود اسفنج‌ها برای استفاده راحت‌تر شوند و محلول چکه نکند.
• نگهداری: اسفنج‌ها را می‌توان تا ۲ ماه در ظرف دربسته و برچسب‌دار نگهداری کرد. پس از این مدت، سلولز به‌تدریج شروع به تخریب می‌کند. در صورت قرار گرفتن در معرض رطوبت بالا، اسفنج‌ها رطوبت جذب کرده و استفاده از آن‌ها دشوارتر می‌شود. اما وقتی در خوشه زنبورها قرار گیرند، به‌سرعت رطوبت جذب کرده و “مرطوب” می‌شوند.
• بررسی در طول درمان: به‌طور منظم بررسی کنید که سطح اسفنج‌ها مرطوب باشد و در صورت لمس با نوک انگشت، طعمی ترش و قوی داشته باشد. اگر خشک شوند و تست طعم را نگذرانند، دیگر فعال نیستند.

استفاده از پدهای سبک ماکسیمایزر

برای زنبورداران تجاری، پدهای سبک ماکسیمایزر گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه‌تر از اسفنج‌ها هستند و پس از پایان دوره استفاده، به‌راحتی از کندو خارج می‌شوند. ما هم این پدها را دوست داریم، هرچند حاوی مقدار کمی ماده ضدآتش هستند که چندان نگران‌کننده نیست. شرکت سازنده در حال کار بر روی محصولی بدون این ماده است.

از هر ورق ماکسیمایزر (نوع سبک، شماره قطعه GPC 100S) می‌توان یازده پد به ابعاد ۸.۳ × ۱۸.۷ سانتی‌متر تهیه کرد. برای هر کندو، دو پد بین محفظه‌های لارو قرار می‌گیرد. هر پد حدود ۶۰ گرم محلول ۱:۱ (اسید اگزالیک و گلیسیرین) جذب می‌کند (۶۷ گرم در حالت اشباع کامل و ۵۷ گرم در حالت اشباع سبک برای جابه‌جایی آسان‌تر). این یعنی هر پد تقریباً ۳۰ گرم اسید اگزالیک و ۳۰ گرم گلیسیرین دارد، که در مجموع برای هر کندو ۶۰ گرم از هر ماده استفاده می‌شود.

توجه: این پدها حاوی ماده ضدآتش هستند که نوع آن نمی‌تواند فاش شود. برای ما نگران‌کننده نیست، اما ممکن است برای نهادهای نظارتی اهمیت داشته باشد.

تهیه‌ی نوارهای مقوایی (چیپ ‌بورد)

احتیاط: نوارهای چیپ‌بورد هنگام قرار دادن در محلول نباید خم شوند، زیرا ممکن است به عقب برگردند و محلول پاشیده شود. برای این کار از یک سینی استیل ضدزنگ ۱۵ × ۴۶ سانتی‌متر (۶ × ۱۸ اینچ) استفاده کنید، همان‌طور که در تصویر زیر نشان داده شده است.

چیپ‌بورد را به نوارهایی به ابعاد ۳.۸ × ۳۸ سانتی‌متر (۱.۵ × ۱۵ اینچ) برش دهید؛ هر نوار قادر است حدود ۲۰ گرم محلول را جذب کند.

برای محلول ۵۰۰ گرم اسید اگزالیک و ۵۰۰ گرم گلیسیرین، پنجاه (۵۰) نوار ۳.۸ × ۳۸ سانتی‌متر (۱.۵ × ۱۵ اینچ) را در محلول قرار دهید.

نکاتی درباره‌ی کریستال شدن

• نسبت ۱:۱ یک محلول فوق اشباع است و در دمای اتاق کریستال می‌شود.
• گرم کردن مجدد برای حل کردن کریستال‌های اسید اگزالیک اشکالی ندارد.
• تشکیل کریستال روی ورقه‌ها نیز مشکلی ندارد و در واقع ما همین روش را ترجیح می‌دهیم.
• پس از قرار دادن ورقه‌ها در خوشه‌ی زنبورها، گلیسیرین رطوبت موجود در هوا را جذب کرده و کریستال‌ها دوباره حل می‌شوند.

نحوه کاربرد

• زمان بهینه برای این درمان در چرخه‌ی درمان، هنگام قرار دادن قاب‌های عسل (سوپر) است؛ ورقه‌ها باید درون محفظه‌ی لارو قرار داده شوند. این درمان تنها یک بار در طول دوره‌ی پرورش لارو استفاده می‌شود و باید همراه با چرخش سایر مواد ضدکنه با مکانیسم‌های اثر متفاوت، مانند اسید فرمیک، تیمول، آمیترَز یا فلووالی نات، به کار رود. در طول وقفه‌ی زمستانی پرورش لارو، می‌توان از روش‌های چکاندن اسید اگزالیک یا بخاردهی آن استفاده کرد.
• از دستکش‌های ضدآب استفاده کنید.
• با دستکش یا انبر، دو ورقه را بین محفظه‌های لارو قرار دهید به طوری که در داخل خوشه‌ی زنبورها قرار گیرند (از قرار دادن زیر تغذیه‌کننده‌ی بالایی که شربت ممکن است بریزد، یا تماس مستقیم با جایگزین گرده خودداری کنید). ورقه‌ها باید طوری قرار گیرند که زنبورها بتوانند روی هر دو سطح حرکت کنند. ورقه‌ها یا نوارهای مقوایی همچنین می‌توانند روی میله‌های بالایی آویزان شوند و بین دو محفظه‌ی لارو پخش شوند. برای نوارهای مقوایی، به ۳ تا ۴ نوار در هر محفظه نیاز است.

• پدها یا نوارها باید درون خوشه زنبورها قرار داده شوند. اگر در محلی قرار گیرند که زنبورها روی آن رفت و آمد نکنند، اسید به طور مؤثر توزیع نمی‌شود.
• نکته‌ای از یک کاربر نوارها: از نوارهایی استفاده کنید که کاملاً تا کف قاب‌ها کشیده نشوند، تا ملکه بتواند اطراف آن‌ها حرکت کند.
• برای اثر بهینه، پدها یا نوارها باید به مدت ۶۰ تا ۷۵ روز در کندو باقی بمانند، یا تا زمانی که بیشتر اسید توزیع شود. پس از پایان درمان، پدها را با احتیاط بردارید، زیرا هنوز حاوی اسید هستند.
• پس از برداشتن، پدهای مصرف‌شده را در یک کیسه پلاستیکی یا ظرف قرار دهید تا حمل شوند و دست‌ها، اهرم کندو و دودزا را با محلول خنثی‌کننده پاک کنید.
• پدها یا نوارهای مصرف‌شده را در محل دفن زباله یا کمپوست دفع کنید.

ترجمه این مقاله توسط مرکز تخصصی زنبورداری و پرورش ملکه ارجان صورت گرفته است.

دسترسی سریع به آخرین مقالات مرتبط :