سیستم شنوایی زنبور؛ آیا زنبورها گوش دارند؟

سیستم شنوایی زنبور؛ آیا زنبورها گوش دارند؟

اندام‌های زیرزانویی که در پاهای زنبورها قرار دارند، بخشی از سیستم شنوایی پیچیده آن‌ها هستند. زنبورها گوش ندارند، اما توانایی شنیدن دارند. سیستم شنوایی زنبور عسل نشان می‌دهد که چگونه کلنی‌های زنبور با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و با دنیای اطراف خود تعامل دارند. زنبورها در مقایسه با انسان‌ها دامنه محدودتری از صداها را تولید و تشخیص می‌دهند، اما برای ارتباط و بقا نیازی به شنوایی فراتر از این ندارند.

 چگونه زنبورها صدا را تشخیص می‌دهند؟ 

بخش‌های اصلی بدن که زنبورها برای تشخیص صدا استفاده می‌کنند، اندام‌های زیرزانویی و اندام جانستون هستند. این دو ابزار سیگنال‌های صوتی – ارتعاشی را دریافت می‌کنند، به این معنی که صدا را به صورت ارتعاشاتی در سراسر بدن حس می‌کنند. 

زنبورها صدا را به دو روش دریافت می‌کنند: ارتعاشات منتقل‌شده از هوا و ارتعاشات منتقل‌شده از سطح.

دریافت ارتعاشات از هوا زمانی مشهود است که زنبورها می‌رقصند و با بال‌هایشان وزوز می‌کنند. ارتعاشات منتقل‌شده از سطح به صداهایی اشاره دارد که زنبورها از طریق سطوحی که روی آن‌ها قرار دارند، تشخیص می‌دهند. علاوه بر این، زنبورها از طریق حس‌های دیگر، مانند گیرنده‌های الکترومغناطیسی، دنیای اطراف خود را کاوش می‌کنند. ترکیب توانایی شنوایی صوتی – ارتعاشی آن‌ها با قابلیت‌های دیگر، به آن‌ها امکان برقراری ارتباط می‌دهد.

در صورتی که به زیست شناسی زبنور عسل علاقمند هستید ، مقاله « جهان الکتریکی زنبور عسل؛ نقش شارژهای طبیعی در کلنی » را مطالعه کنید 🌷

 اندام‌های زیرزانویی چیستند و کجا قرار دارند؟ 

اندام‌های زیرزانویی بخشی از سیستم شنوایی زنبورها هستند. این اندام‌ها در بخش‌های دوم تا بالای شش پای زنبورها قرار دارند. این ناحیه به نام تیبیا (tibia) شناخته می‌شود، که درست زیر استخوان ران ” فمور ” (femur) قرار دارد. هر اندام زیر زانویی توسط کانال‌های همولنف (خون زنبورها) در تیبیا معلق است. این اندام‌ها ارتعاشات را دریافت کرده و از طریق اعصاب مربوطه به صدا تبدیل می‌کنند.

 اندام جانستون (Johnston’s) چیست؟ 

اندام جانستون در شاخک‌های زنبور به آن‌ها کمک می‌کند تا بشنوند.

 اندام جانستون کجا قرار دارد و چگونه کار می‌کند؟ 

بخش‌های مفصل‌مانند شاخک‌ها حاوی اندام جانستون هستند. قسمتی که شاخک به سر زنبور متصل می‌شود، اسکاپ (scape) نام دارد. میان‌بند یا پدیسل (pedicel) مفصلی است که اسکاپ را به بقیه شاخک، یعنی فلاژلوم (flagellum) متصل می‌کند. اندام جانستون به طور خاص در پدیسل، که پایه فلاژلوم نیز هست، قرار دارد.

توضیح : هر شاخک زنبور از سه بخش اصلی تشکیل شده است:

1. اسکاپ (Scape) نخستین بند یا قطعهٔ بلند در پایهٔ شاخک که به سر متصل است.
2. پدیسل (Pedicel) بند دوم، کوچک‌تر، که مانند مفصل بین اسکاپ و بخش انتهایی عمل می‌کند.
3. فلاژلوم (Flagellum) بخش سوم و طویل‌تر و چندبندی شاخک است که شامل تعداد زیادی بند (segments) می‌باشد و بیشترین گیرنده‌های حسی را در خود دارد.

 زنبورها چگونه از اطلاعات صوتی استفاده می‌کنند؟ 

شنوایی زنبورها جنبه‌ای حیاتی برای ارتباط با هم‌نوعان در کندو است. زنبورها می‌توانند با وزوز بال‌هایشان فرکانس‌های صوتی تولید کنند. فرکانس‌های خاصی همراه با رقص‌های خاص پیامی را به سایر زنبورها منتقل می‌کنند. رقص واگل روشی است که زنبور با تولید صدا از طریق بال‌هایش به دیگران اطلاع می‌دهد که منبع غذایی در نزدیکی وجود دارد. زنبورها همچنین می‌توانند ضربات بال را حس کرده و تشخیص دهند که آیا جفت بالقوه‌ای در نزدیکی است یا خیر.

 آیا زنبورهای بامبل به همان شیوه زنبورهای عسل صدا را تشخیص می‌دهند؟ 

زنبورهای بامبل ممکن است توانایی تشخیص صدا مشابه زنبورهای عسل را داشته باشند، اما تحقیقات در مورد سیستم شنوایی زنبورها بیشتر روی زنبورهای عسل متمرکز بوده است. زنبورهای عسل برای برقراری ارتباط با یکدیگر رقص‌هایی انجام می‌دهند، در حالی که زنبورهای بامبل این کار را نمی‌کنند. 

این رقص‌ها با فرکانس‌های صوتی مرتبط هستند که زنبورهای عسل برای یافتن منابع غذایی استفاده می‌کنند. ممکن است زنبورهای بامبل از حس شنوایی خود به همان شکل استفاده نکنند، یا اصلاً استفاده نکنند. گمان می‌رود که زنبورهای بامبل ارتعاشات را بیشتر از طریق سطوح حس می‌کنند تا به روش‌های صوتی-ارتعاشی مانند زنبورهای عسل.

زنبورهای عسل می‌توانند دامنهٔ گسترده‌ای از ارتعاش‌ها و صداها را از کمتر از ۱۰ هرتز تا بیش از ۱۰۰۰ هرتز تولید کنند.

 میزان حساسیت شنوایی زنبوهای عسل چقدر است؟ 

زنبورها می‌توانند فرکانس‌های بین ۱۰ تا ۵۰۰ هرتز را بشنوند. این دامنه در مقایسه با دامنه فرکانس انسان‌ها کوچک است، اما برای ارتباط زنبورهای عسل با یکدیگر کافی است.

واقعیت جالب: 

توانایی شنوایی زنبورها همچنان اسرار زیست‌شناسی را آشکار می‌کند. این کشف، علاوه بر کاربرد در فناوری‌های دیگر، به سازمان‌ها کمک می‌کند تا راه‌های جدیدی برای بهبود زندگی انسان‌ها، مانند ساخت دستگاه‌های شنوایی، پیدا کنند. زنبورها گوش ندارند، اما قادر به تولید و دریافت صداها هستند.

 زنبورها تا چه فاصله‌ای می‌توانند حرکت را تشخیص دهند؟ 

زنبورها می‌توانند حرکاتی را در سرعت‌هایی تشخیص دهند که برای انسان‌ها غیرممکن است. با این حال، توانایی تشخیص آن‌ها بیشتر به دامنه بینایی‌شان نسبت داده می‌شود.

 آیا زنبورها به صداهای بلند حساس هستند؟ 

زنبورها به صداهای بلند در حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ دسی‌بل واکنش نشان می‌دهند. این محدوده دسی‌بل برای انسان‌ها نیز سطح صوتی مضری است. صداهای بسیار بلند ممکن است زنبورها را در حالت خلسه قرار دهند. محققان از این اطلاعات استفاده می‌کنند تا ببینند چگونه صداهای ناشی از انسان ممکن است بر رفتار زنبورها و سایر حشرات تأثیر بگذارد.

 آیا زنبورها می‌توانند صدای ما را بشنوند؟ 

زنبورها به شیوه انسان‌ها نمی‌شنوند. اندام‌های شنوایی آن‌ها ارتعاشاتی را دریافت می‌کنند که زنبورها در سراسر بدن خود حس می‌کنند. این سیستم دامنه فرکانسی که می‌توانند تشخیص دهند را محدود می‌کند. زنبورها می‌توانند فرکانس‌های کمتر از ۵۰۰ هرتز را حس کنند. این دامنه شامل صدای انسان و اشیای پر سر و صدا مانند ماشین‌های چمن‌زنی است. اگر این صداها به اندازه کافی بلند باشند، زنبورها باید بتوانند آن‌ها را از طریق ارتعاشات منتقل‌شده از هوا بشنوند.

 شنوایی انسان در مقابل شنوایی زنبور 

دریافت صداها برای گوش انسان فرآیندی پیچیده‌تر دارد. با این حال، انسان‌ها می‌توانند صداهای بیشتری نسبت به زنبورها بشنوند. شنوایی انسان شامل بخش‌های متعددی مانند پرده گوش و حلزون گوش برای تبدیل ارتعاشات صوتی است. در مقابل، زنبورها از اندام‌های تشخیص‌دهنده ارتعاش در پاها و شاخک‌هایشان برای “شنیدن” صدا استفاده می‌کنند.

برای دیدن مقاله اصلی اینجا کلیک کنید

ترجمه این مقاله توسط مرکز تخصصی زنبورداری و پرورش ملکه ارجان صورت گرفته است.

دسترسی سریع به آخرین مقالات مرتبط :