راهنمای جامع اجزا، ساختار و کاربرد کندوی لانگستروت در زنبورداری

راهنمای جامع اجزا، ساختار و کاربرد کندوی لانگستروت در زنبورداری

کندوی نمادین لانگستروت بیش از ۱۵۰ سال است که محبوب‌ترین نوع کندو در میان زنبورداران بوده است. این نوع کندو که به‌طور گسترده در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد، طراحی ساده، همه‌کاره، کاربرپسند و مقرون‌به‌صرفه‌ای دارد.

اگر قصد دارید زنبورداری را آغاز کنید، درک ساختار این کندو و شناخت مزایا و معایب آن بسیار ضروری است. این راهنما نگاهی دقیق به کندوی لانگستروت دارد تا بتوانید تصمیم بگیرید که آیا برای شما مناسب است یا نه.

کندوی لانگستروت چیست؟

کندوی لانگستروت، کندویی عمودی با جعبه‌های جداشونده و قابل ترکیب است که با گسترش جمعیت کلنی می‌توان آن‌ها را به کندو افزود. هر جعبه شامل قاب‌هایی است که زنبورها روی آن‌ها شانه می‌سازند تا نوزادها، عسل و سایر منابع غذایی را ذخیره کنند.

سایر ویژگی‌های کندوی لانگستروت شامل ورودی کوچک در قسمت جلو، تخته‌ی کف، درپوش داخلی و پوشش بالایی است.

راهنمای سریع کندوی لانگستروت برای زنبورداران

اگرچه کندوی لانگستروت دارای اجزای گوناگونی است، ولی طراحی آن در سه ناحیه‌ی اصلی خلاصه می‌شود:

۱. جعبه‌های اصلی

جعبه‌ها به‌منزله‌ی موتور کندو هستند که زنبورهای عسل برای ذخیره نوزادها، عسل، شهد، گرده و بره‌موم از آن‌ها استفاده می‌کنند. این جعبه‌ها همچنین محل زندگی زنبورها در زمانی است که برای جمع‌آوری غذا از کندو خارج نمی‌شوند.

طراحی جداشونده و قابل ترکیب جعبه‌ها یکی از دلایل ارزشمند بودن کندوی لانگستروت است. افزودن جعبه‌های بیشتر برای گسترش کندو در هنگام افزایش جمعیت زنبورها بسیار آسان است.

۲. بخش بالایی کندو

بخش بالایی کندو از کلنی در برابر باران، برف و تهدیدهای خطرناک محافظت می‌کند. یک درپوش داخلی قابل جداسازی در بالای بالاترین جعبه قرار می‌گیرد. پوشش بالایی، لایه‌ی دوم محافظتی است که زنبورها را از دنیای بیرون کاملاً جدا می‌کند.

۳. بخش پایینی کندو

در پایین کندو، پایه‌ای وجود دارد که جعبه‌ها روی آن قرار می‌گیرند. تخته‌ی کف شامل یک ورودی کوچک است که برای عبور زنبورها به‌اندازه‌ی کافی بزرگ است اما اغلب آن‌قدر کوچک است که مانع ورود شکارچیانی مانند موش‌ها شود.

قرار دادن کندو روی یک پایه‌ی بلند، لایه‌ی محافظتی بیشتری برای کندو فراهم می‌کند و از ورود آفات رایجی مانند مورچه‌ها و موش‌ها جلوگیری می‌نماید.

اجزای اصلی کندوی لانگستروت

اجزای اصلی کندوی لانگستروت عبارت‌اند از: تخته‌ی کف، جعبه‌ها، قاب‌ها، درپوش داخلی و پوشش بالایی. زنبورداران می‌توانند بخش‌های اختیاری دیگری مانند پایه‌ی کندو، کاهنده‌ی ورودی، صفحه‌ی تقسیم، تغذیه‌کننده و ملکه‌گیر را نیز اضافه کنند.

۱. تخته‌ی کف

در پایین‌ترین بخش کندو، تخته‌ی کف قرار دارد که سایر اجزای کندو روی آن استوار می‌شوند. این بخش شامل ورودی برای ورود و خروج زنبورهاست. اگرچه تخته‌های کف در طراحی‌های گوناگونی عرضه می‌شوند، اما دو نوع رایج بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تخته‌های کف یکپارچه (بدون شبکه مانع) در گرم نگه‌داشتن کندو در فصل زمستان بسیار مؤثرند و ممکن است پرورش نوزادها را زودتر آغاز کنند. همچنین، این نوع تخته باعث می‌شود فرمون‌های آزادشده در داخل کندو باقی بمانند که در ارتباطات زنبورها نقش کلیدی دارد.

اما تخته‌های یکپارچه امکان تهویه‌ی هوا را فراهم نمی‌کنند که در هوای گرم، مطلوب نیست.

تخته‌های کف شبکه مانع‌شده برای پایش و مقابله با آفات، از جمله کنه‌ی واروآ، بسیار مفیدند. این تخته‌ها همچنین به تهویه‌ی کندو کمک کرده و از تجمع بخار آب جلوگیری می‌کنند.

در مناطق سردسیر، کف شبکه مانع‌شده باعث می‌شود زنبورها برای گرم نگه‌داشتن کلنی انرژی بیشتری مصرف کنند.

۲. جعبه‌های کندو

بدنه‌ها و طبقات بالایی کندو، عمده‌ی حجم کندوی لانگستروت را تشکیل می‌دهند. این جعبه‌های مستطیلی، قاب‌هایی را در خود جای می‌دهند که زنبورهای عسل روی آن‌ها شانه می‌سازند. اندازه‌ی یکنواخت این جعبه‌ها باعث می‌شود زنبورداران به‌راحتی جعبه‌های بیشتری اضافه کنند تا پاسخگوی رشد کلنی باشد.

کندوهای لانگستروت در مقایسه با کندوهای نواری (تاپ‌بار) یا کندوهای واره، بازدهی عسل بالاتری دارند. این ویژگی برای زنبوردارانی که تمرکز اصلی‌شان تولید عسل است، بسیار مهم است.

اگرچه ابعاد داخلی این جعبه‌ها استاندارد شده‌اند، ممکن است بین برندها یا کشورها تفاوت‌هایی در اندازه‌ها وجود داشته باشد. برای اطلاعات بیشتر، به راهنمای ما درباره‌ی ابعاد کندوی لانگستروت مراجعه کنید.

اگرچه ابعاد داخلی این جعبه‌ها استاندارد شده‌اند، ممکن است بین برندها و کشورها اندکی تفاوت وجود داشته باشد. برای اطلاعات بیشتر، به راهنمای ما در مورد ابعاد کندوی لانگستروت مراجعه کنید.

ابعاد بیرونی جعبه‌های لانگستروت بسته به نوع موادی که برای ساخت آن‌ها استفاده شده متفاوت است. به‌عنوان مثال، جعبه‌هایی که از چوب ساخته شده‌اند، کوچکتر از نمونه‌هایی هستند که از فوم پلی‌استایرن ساخته شده‌اند.

کندوی لانگستروت دارای ابعاد استاندارد جعبه در سه ارتفاع مختلف است: کم‌عمق، متوسط و عمیق. معمولاً جعبه‌های متوسط یا عمیق در پایین کندو و روی تخته‌ی کف قرار می‌گیرند. زنبورها از جعبه‌های پایینی برای پرورش نوزاد استفاده می‌کنند.

جعبه‌های متوسط و کم‌عمق بیشتر برای ذخیره‌ی عسل مناسب هستند. زمانی که جعبه‌های عمیق از شانه‌های عسل پر می‌شوند، بلند کردن آن‌ها برای زنبوردار بسیار دشوار خواهد بود.

📌 پیشنهاد خواندن: آیا کندوهای ساخته‌شده از پلی‌یورتان عایق بهتری در برابر سرمای زمستان نسبت به کندوهای چوبی فراهم می‌کنند؟ تحقیقات مربوطه را اینجا مطالعه کنید.

۳. قاب‌ها

قاب‌ها در داخل هر جعبه قرار می‌گیرند و معمولاً شامل صفحه‌ی موم‌اندودی هستند که زنبورها روی آن شانه می‌سازند. با افزایش علاقه به زنبورداری طبیعی، تولید قاب‌های بدون ورقه‌ی مومی نیز افزایش یافته است. این قاب‌ها به زنبورها آزادی می‌دهند تا شانه‌های خود را مانند زنبورهای وحشی به‌طور طبیعی بسازند.

زنبورداران می‌توانند تصمیم بگیرند که از بدنه‌هایی استفاده کنند که ۸ یا ۱۰ قاب را در خود جای می‌دهند. ممکن است تفاوت این دو گزینه ناچیز به‌نظر برسد، اما هنگام برداشت عسل به‌وضوح احساس می‌شود.

یک جعبه‌ی ۱۰ قاب که پر از عسل باشد ممکن است حدود ۳۶ کیلوگرم وزن داشته باشد که بلند کردن آن سخت و خسته‌کننده خواهد بود. جابه‌جایی آن‌ها در هنگام کار دقیق و آرام در اطراف کلنی دشوار است.

۴. درپوش داخلی

درپوش داخلی در بالای آخرین جعبه قرار می‌گیرد. این پوشش داخلی اجازه می‌دهد هوای تازه جریان یابد و رطوبت اضافی به‌راحتی خارج شود. این درپوش همچنین مانع از آن می‌شود که زنبورها سطح زیرین پوشش خارجی را با بره‌موم بپوشانند.

در صورت نیاز به تغذیه‌ی کلنی، درپوش داخلی معمولاً سوراخ کوچکی دارد که برای قرار دادن تغذیه‌کننده از آن استفاده می‌شود.

وجود شکاف یا روزنه‌ای در این پوشش، زمانی که پوشش بیرونی در جای خود قرار ندارد، یک مسیر ورود و خروج ثانویه برای کلنی فراهم می‌کند.

۵. پوشش بالایی

پوشش بالایی در بالای درپوش داخلی قرار می‌گیرد و از کندو در برابر عوامل محیطی محافظت می‌کند. این پوشش مانع ورود آب به داخل شکاف‌ها می‌شود و فضای داخلی را خشک نگه می‌دارد.

پوشش بالایی از نوع «تلسکوپی» یکی از گزینه‌های پرطرفدار است که اغلب توسط زنبورداران با تجربه توصیه می‌شود. این نوع پوشش معمولاً از چوب ساخته می‌شود و یک لایه‌ی نازک فلزی در قسمت بالا دارد. آب و برف به‌جای جمع شدن، از روی آن سر می‌خورند و پایین می‌روند.

پوشش بالایی از ورود باران، آفات و عوامل مزاحم دیگر به داخل کندو جلوگیری می‌کند. استفاده از تسمه، یا قرار دادن یک آجر یا سنگ روی پوشش، به ثابت ماندن آن کمک می‌کند. این وزن اضافی به‌ویژه در هوای طوفانی یا بادخیز بسیار مهم است.

شاید دوست داشته باشید مقاله ” راهنمای کامل شست و شوی لباس زنبورداری، مراحل، نکات و توصیه‌ها ” را ملاحظه کنید

افزودنی‌های اختیاری برای کندوی لانگستروت

پایه کندو

پایه‌های کندو معمولاً در مجموعه‌ی اصلی تجهیزات گنجانده نمی‌شوند، اما پرداخت هزینه‌ی اضافی برای تهیه‌ی آن‌ها بسیار ارزشمند است. بالا بردن کندو از سطح زمین به دور نگه‌داشتن آن از آفات، بیماری‌ها و رطوبت کمک می‌کند. همچنین زنبورداران هنگام کار کردن روی کندویی که از سطح زمین فاصله دارد، راحت‌تر هستند.

پایه‌های مخصوص و مهندسی‌شده در بازار موجودند، اما گزینه‌های ارزان‌تری مانند بلوک‌های سیمانی نیز می‌توانند مؤثر باشند.

کاهنده‌ی ورودی

کاهنده‌های ورودی معمولاً قطعه‌ای ساده از چوب هستند که اندازه‌ی ورودی کندو را کاهش می‌دهند.

این قطعه‌ها به شکل‌گیری کلنی‌های جدید کمک می‌کنند، زیرا دفاع از کندو را برای زنبورهای جوان آسان‌تر می‌سازند. زمانی که تعداد زنبورها کم است، ورودی کوچک‌تر راحت‌تر قابل محافظت خواهد بود.

افزودن کاهنده‌ی ورودی در هنگام آماده‌سازی کندو برای زمستان نیز توصیه می‌شود. این کار ورود آفات ناخواسته‌ای مانند موش‌ها را دشوارتر می‌کند.

یکی از معایب کاهنده‌ها این است که در صورت استفاده از کوچک‌ترین حالت آن، ورودی کندو ممکن است بیش‌ازحد شلوغ و پرترافیک شود.

تخته کلواک

تخته کلواک را می‌توان بین دو جعبه‌ی پرورش نوزاد نصب کرد. این ابزار به زنبوردار اجازه می‌دهد تا بدون بلند کردن هیچ جعبه‌ای، کندو را به‌راحتی تقسیم کند. این ویژگی، فرآیند تقسیم کندوها را بسیار آسان‌تر می‌سازد.

تغذیه کننده

تغذیه‌کننده‌ها در زمان کمبود شهد و کاهش منابع غذایی بسیار مفید هستند. زنبورداران معمولاً آن‌ها را با شربت شکر یا شکر دانه‌ریز پر می‌کنند تا از گرسنگی کلنی جلوگیری شود.

انواع مختلفی از تغذیه‌کننده‌ها وجود دارد:

• تغذیه‌کننده‌های ورودی: ظرف تغذیه‌ معکوسی دارند که به دهانه‌ی کندو متصل می‌شود.
• تغذیه‌کننده‌های بالای کندو: در بالای کندو قرار می‌گیرند و معمولاً شامل ظروف وارونه با سوراخ‌هایی در درپوش هستند. برخی از این نوع تغذیه‌کننده‌ها به شکل یک جعبه‌ی کندو طراحی شده‌اند.
• تغذیه‌کننده‌های تخته‌ی تقسیم: به شکل قاب‌های لانگستروت هستند و داخل یکی از جعبه‌ها آویزان می‌شوند.

زنبورداری در حال تغذیه‌ی زنبورها با ریختن شربت شکر در تغذیه‌کننده

تغذیه‌کننده‌ی لانگستروت در دوره‌ی کمبود شهد می‌تواند بسیار ضروری باشد.

شبکه مانع ملکه

شبکه مانع ملکه در بالای آخرین جعبه‌ای قرار می‌گیرد که زنبوردار مایل است ملکه به آن دسترسی داشته باشد. این وسیله معمولاً یک شبکه‌ی پلاستیکی یا فلزی با سوراخ‌هایی است که زنبورهای کارگر می‌توانند از آن عبور کنند، اما ملکه یا نرها قادر به عبور از آن نیستند.

شبکه مانع ملکه مانع ورود ملکه به جعبه‌های ذخیره‌ی عسل می‌شود و از تخم‌گذاری ملکه در جعبه‌های عسل جلوگیری می‌کند. در غیر این صورت، برداشت عسل دشوارتر شده و مدیریت کندو در فصل پاییز چالش‌برانگیزتر خواهد بود.

برخی زنبورداران ترجیح می‌دهند از شبکه مانع ملکه استفاده نکنند زیرا این وسیله باعث کند شدن حرکت زنبورهای کارگر می‌شود و در نتیجه ممکن است تولید عسل کاهش یابد.

چرا از کندوی لانگستروت استفاده کنیم؟

کندوی لانگستروت گزینه‌ای مناسب برای زنبوردارانی است که به‌دنبال یک کندوی پرطرفدار با لوازم جانبی فراوان هستند.

اگر افزایش تولید عسل اولویت بالایی دارد، این کندوها بهترین انتخاب هستند. با این حال، زنبوردارانی که قادر به بلند کردن جعبه‌های سنگین یا حجیم نیستند، و همچنین افرادی که دچار محدودیت حرکتی هستند، ممکن است کار با کندوی لانگستروت را دشوار بیابند.

مزایای استفاده از کندوی لانگستروت:

• امکان افزایش (یا کاهش) سریع اندازه‌ی کندو با افزودن جعبه‌ی بالایی
• وجود منابع و راهنماهای آموزشی فراوان برای یادگیری
• پرطرفدارترین نوع کندو در ایالات متحده، استرالیا، بریتانیا و بسیاری دیگر از کشورها
• امکان استفاده‌ی ترکیبی از تجهیزات برندهای مختلف
• کندویی پایدار و محکم به‌دلیل طراحی چهارگوش آن
• ارزان‌تر از بسیاری دیگر از کندوهای رایج
• امکان جابه‌جایی آسان قاب‌های نوزاد و ذخایر غذایی بین کندوها

معایب استفاده از کندوی لانگستروت:

• برخی طراحی آن را بیش‌ازحد ساده و جعبه‌ای می‌دانند
• بررسی کندو سخت‌تر است، زیرا برای دسترسی به جعبه‌های پایینی باید تمام جعبه‌های بالایی برداشته شوند
• وقتی جعبه‌ها پر از عسل شوند، جابه‌جایی آن‌ها بسیار سنگین و طاقت‌فرساست. اگر این موضوع برایتان مشکل‌ساز است، بررسی کندوهای Flow یا Apimaye را پیشنهاد می‌کنیم
• نیاز به فضای نگهداری تجهیزات اضافی زمانی که استفاده نمی‌شوند

مخترع کندوی لانگستروت چه کسی بود؟

کندوی لانگستروت در سال ۱۸۵۱ توسط «لورنتسو لورن لانگستروت» اختراع شد. او در سال ۱۸۵۲ حق ثبت اختراع این طراحی را دریافت کرد.

در آن زمان، ویژگی منحصربه‌فرد این کندو، داشتن قاب‌های متحرک بود. این نوآوری جایگزین کندوهای سنتی «سِکپ» شد که برای سال‌ها رایج‌ترین نوع کندو بودند. برای آشنایی بیشتر با این نوع کندو، مقاله‌ی ما درباره‌ی «کندوی سکپ چیست؟» را مطالعه کنید.

یکی دیگر از نوآوری‌های مهم در طراحی این کندو، ایجاد فاصله‌ای مشخص بین نوارهای بالایی قاب‌ها و درپوش کندو بود. ایجاد شکاف ۱ سانتی‌متری باعث می‌شد که زنبورها آن را با بره‌موم یا شانه‌ی اضافی پر نکنند، بلکه به‌عنوان مسیر حرکت از آن استفاده کنند. این اصل در طراحی تمام جعبه‌ها لحاظ شد و به همین دلیل، قاب‌ها به‌راحتی قابل جدا شدن هستند.

جمع‌بندی

کندوی لانگستروت یک کندوی بسیار محبوب است که نیازهای بیشتر زنبورداران را برآورده می‌سازد. این کندوها مقرون‌به‌صرفه، در دسترس و پربازده هستند؛ و اگر زنبورها به‌خوبی مدیریت شوند، عسل زیادی خواهید داشت.

زنبورداران مبتدی با سرمایه‌گذاری روی یک کندوی لانگستروت انتخاب درستی می‌کنند، چراکه با وجود کاربران بسیار زیاد این نوع کندو، منابع آموزشی و پشتیبانی به‌راحتی در دسترس خواهد بود.

مهم‌ترین سؤالی که یک زنبوردار تازه‌کار باید از خود بپرسد این است: آیا توانایی بلند کردن جعبه‌های احتمالاً سنگین را دارد؟ افرادی که دچار کمردرد یا محدودیت‌های جسمی هستند و نمی‌توانند جعبه‌ها را جابه‌جا کنند، باید گزینه‌های دیگری را در نظر بگیرند. کندوی لانگستروت به توجه و کار زیادی نیاز دارد، و جابه‌جایی جعبه‌ها در زمان بازرسی اجتناب‌ناپذیر است.

ترجمه مقاله توسط مرکز تخصصی زنبورداری و پرورش ملکه ارجان صورت گرفته است.

دسترسی سریع به آخرین مقالات مرتبط :